Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia

Κεφάλαιο 59

Μπροστά μου υπάρχει ένας μικρός παράδεισος!

Είναι ένας κήπος σαν να βγήκε από όνειρο! Στη μια μεριά έχει μια μικρή λιμνούλα με νούφαρα όπου καταλήγει σε ένα μικρό καταρράκτη. Στην άκρη της έχει μια μικρή ξύλινη γεφυρούλα. Στην άλλη πλευρά έχει ένα παγκάκι κάτω από ένα μικρό σκέπαστρο και δίπλα υπάρχει ένα άγαλμα μιας γυναίκας που κρατάει μια κανάτα στον ώμο της, η οποία κανάτα έχει μέσα αληθινά λουλούδια. Από την άλλη μεριά υπάρχει μια μικρή βρύση. Αυτό που κάνει το μέρος ακόμα πιο μαγικό είναι ότι είναι γεμάτο παντού με ανθισμένα πανέμορφα λουλούδια σχεδον σε όλα τα χρώματα! Όμως το χρώμα που κυριαρχεί είναι το ροζ σε διάφορες αποχρώσεις. Υπάρχουν παντού ροζ λουλούδια, άλλα πιο μικρά και άλλα πιο μεγάλα. Τέλος έχει 2 δέντρα ένα δίπλα στη λίμνη, αυτό είναι πιο μεγάλο από το άλλο και είναι ανθισμένο γεμάτο με μικρά ροζ λουλούδια. Το άλλο είναι από τη μεριά με το παγκάκι και είναι πιο μικρό, είναι και αυτό ανθισμένο και γεμάτο με άσπρα λουλούδια.

Κοιτάω μαγεμένη το μέρος!

Δεν έχει καμία σχέση με το υπόλοιπο σπίτι ή κήπο. Είναι φωτεινό γεμάτο λουλούδια, χρώμα και ροζ παντού. Δεν νομίζω να το έφτιαξε ο Νταμιάν.

Η ζήλια με κάνει να σκέφτομαι διαφορα.
Λες να είχε άλλη κοπέλα στο παρελθόν και να το έκανε για εκείνη?
Διώχνω τη σκέψη από το μυαλό μου και απλά περπατάω στον μικρό παράδεισο. Πάω στο δέντρο δίπλα στη λίμνη και κάθομαι κάτω. Είναι πανέμορφα!

...

Έχουν περάσει ώρες που είμαι εδώ. Κανονικά τώρα θα έπρεπε να αρχίσω να ετοιμάζομαι για να βγω με την Άννα. Αναστεναζω και αποφασίζω να γυρίσω πίσω στην πραγματικότητα. Δεν θέλω καθόλου να φύγω από εδώ. Είναι τόσο μαγικά. Κοιτάω ξανά το φράχτη. Στη μια πλευρά έχει μια μικρή πόρτα. Πάω προς τα εκεί. Δοκιμάζω να την ανοίξω χωρίς να έχω πολλές ελπίδες ότι θα ανοίγει.
Είχα δίκιο, είναι κλειδωμένη. Αυτό σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος να βγω είναι να σκαρφαλώσω ξανά τον φράχτη. Δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα. Ακόμα πονάω από πριν. Δεν έχω άλλη επιλογή όμως.

Ξεκινάω να σκαρφαλώνω. Μετά από, ευτυχώς όχι πολλές, προσπάθειες τα καταφέρνω και βρίσκομαι πάλι μπροστά από τους πυκνούς θάμνους.

Προχωράω για να περάσω μέσα από τα δέντρα. Και τότε βλέπω όλους τους φύλακες αναστατωμένους και σαν να ψάχνουν κάτι. Είναι σχεδόν παντού. Λίγο πιο πέρα βλέπω τον Νταμιάν. Φαίνεται έξαλλος και τους φωνάζει. Ξαφνικά σαν να με κατάλαβε γυρνάει και κοιτάει προς εμένα. Αν και είμαι πολύ μακριά και χωμένη στα δέντρα είμαι σίγουρη ότι με είδε. Επιβεβαιωνομαι καθώς τον βλέπω να σταματάει και να έρχεται προς το μέρος μου. Σύντομα με βλέπουν και οι φύλακες και σταματάνε να ψάχνουν και φαίνεται να γυρνάνε στις θέσεις τους.