Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia

Κεφάλαιο 79

~2 ημέρες αργότερα~

Δεν έχω φύγει στιγμή από κοντά του. Ήρθε μια στιγμή μόνο ο Πέδρο με στολή αποστηρωμένη, για να μου δώσει να υπογράψω. Το χαρτί που μου έδωσε ο Πέδρο να υπογράψω, δεν το υπέγραψα όσο και αν επέμεινε. Η απάντηση μου ήταν όχι, ο Νταμιάν θα γίνει καλά και δεν πρόκειται να υπογράψω τίποτα. Θα ήταν σαν να αποδέχθηκα μια μοίρα που δεν έχει γραφτεί. Μια μοίρα που είμαι σίγουρη ότι θα είναι διαφορετική. Ξέρω ότι ο Νταμιάν θα ξυπνήσει.
Το ξέρω!

Οι νοσοκόμες και οι γιατροί μας φροντίζουν και τους δύο, εδώ πλέον σε αυτό το δωμάτιο. Εγώ είμαι πολύ καλύτερα αρχίζουν να μου περνάνε τα χτυπήματα και η αφυδάτωση, μου βγάλανε και τον ορό. Ψυχικά όμως είμαι χάλια. Η αγωνία μου είναι τεράστια και η στεναχώρια μου ακόμα μεγαλύτερη, όμως ελπίζω ότι θα ξυπνήσει και θα γίνει καλά.
Αυτή η ελπίδα με κρατάει.

Μέσα στην μέρα του μιλάω του λέω πόσο τον αγαπάω και να παλέψει να γυρίσει κοντά μου. Όλα όσα ζήσαμε και όσα έχουμε να ζήσουμε ακόμα μαζί. Όλα όσα θα κάνουμε όταν γίνει καλά. Το βράδυ ξαπλώνω δίπλα του στην άκρη του κρεβατιού, του κρατάω το χέρι και κοιμόμαστε μαζί.

Τον κοιτάω έτσι ήρεμος όπως είναι και ειλικρινά εύχομαι να ξυπνήσει.

Λ.:"Ξύπνα αγάπη μου... Σε παρακαλώ ξύπνα... μου έλειψες πολύ... Ποιόν θα νευριάζω και μετά θα γίνεται έξαλλος μαζί μου και θα μου φωνάζει? Ξύπνα και ας μου φωνάζεις και ας με κλειδώνεις... ότι θέλεις, αρκεί να ξυπνήσεις.."

Νιώθω μια ελαφριά κίνηση στο χέρι μου. Κοιτάω το χέρι του και μετά αυτόν. Τον βλέπω να ανοίγει με δυσκολία τα μάτια του. Με κοιτάει και χαμογελάει αδύναμα.

Ντ.:"Μικρή μου, σου έλειψαν οι φωνές μου έμαθα." λέει αδύναμα και με δυσκολία.

Λ.:" Νταμιάν! Το ήξερα!" λέω κλαίγοντας.

Μου χαϊδεύει ελαφρά το χέρι.

Λ.:" Νταμιάν, μην μου το ξανακάνεις αυτό. Κόντεψα να τρελαθώ. Αχ Νταμιάν μου χαίρομαι τόσο που είσαι καλά!"

Πάω κοντά του και κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού.

Ντ.:" Φοβήθηκες μικρή μου?"

Λ.:" Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ."

Αφήνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο του.

Ντ.:"Μην φοβάσαι, όλα τελείωσαν τώρα. Σου είπα δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη μικρή. Δεν γλιτώνεις από εμένα."

Λ.:" Το καλό που σου θέλω." λέω και χαμογελάω.

Λ.:" Γιατί το έκανες αυτό Νταμιάν? Γιατί μπήκες μπροστά μου?"