Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia

Κεφάλαιο 27

Λ.:" Αχ μπαμπά..."

Μπ.:" Συγνώμη κόρη μου. Συγνώμη Λίζα μου δεν ήθελα να πάθεις κακό. Αν το ήξερα δεν θα είχα κάνει τίποτα από αυτά." Λέει κλαίγοντας

Λ.:" Ηρέμησε μπαμπα ότι έγινε έγινε δεν αλλάζει κάτι τώρα. Μην στεναχωριέσαι. Όλα καλά θα πάνε. Σε συγχωρώ. Ξέρω ότι με αγαπάς. Είναι η μαμά εκεί θέλω να της μιλήσω."

Μ.:" Λίζα μου?"

Λ.:" Μαμά μουυυ" λέω ενώ αρχίζω να κλαίω ξανά.

Μ.:" Μην κλαίς κόρη μου. Ηρέμησε."

Λ.:" Μαμά μου σε αγαπάω πολύ και μου λείπεις."

Μ.:" Και εγώ σε αγαπάω Λίζα μου όσο τίποτα και μου λείπεις πάρα πολύ."

Λ.:" Είσαι καλά μαμά?"

Μ.:" Ναι κόρη μου μην ανησυχείς. Εσύ είσαι καλά? Πώς σου φέρονται?"

Λ.:" Καλά είμαι μαμά μην ανησυχείς. Μου φέρονται καλά."

Μ.:"Τρως καλά? Που κοιμάσαι? Έχει κρύο? Που σε έχουν?"

Λ.:" Ηρέμησε μαμά. Τρωω καλά. Και είμαι καλά. Είμαι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο.  Μην ανησυχείς."

Μ.:" Λίζα μου. Θα ήθελα τόσο να είμαι μαζί σου. Να σε προσέχω να σε προστατεύω όσο μπορώ. Σε παρακαλώ δεν γίνεται να με πάρουν και να με κλειδώσουν και εμένα μαζί σου? Θέλω να είμαι κοντά σου να σε προσέχω. Δεν αντέχω χωρίς εσένα κόρη μου."

Λ.:" Μαμά τι είναι αυτά που λες σε παρακαλώ. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να περάσεις και εσύ ότι πέρασα. Ήταν πολύ δύσκολα μαμά στην αρχή. Δεν με είχαν πάντα έτσι. Δεν θέλω να περάσεις άσχημα."

Μ.:" Δεν με νοιάζει κόρη μου δεν με νοιάζει τίποτα αρκεί να είμαι μαζί σου τίποτα άλλο και ας με έχουν και σε μπουντρούμι και νηστική. Αρκεί να σε βλέπω να σε αγκαλιάζω."

Λ.:" Μαμά σε παρακαλώ ηρέμησε. Μαμά μου άκουσε με. Θα ξαναβρεθούμε. Σου το υπόσχομαι μαμά. Θα κάνω τα πάντα. Θα βρεθούμε ξανά. Αλλά θέλω να μου υποσχεθεί ότι θα κάνεις υπομονή και δεν θα στεναχωριέσαι τόσο εντάξει? Σύμφωνοι?"

Μ.:" Όχι κόρη μου μην κάνεις τίποτα που θα σε βάλει σε κίνδυνο. Αρκεί να ξερω ότι είσαι καλά."

Λ.:" Αχχ μαμά μου. Αλήθεια σκέψου το σαν να είμαι διακοπές. Μου φέρνουν έτοιμο φαγητό, έχω ωραίο κρεβάτι, μπάνιο. Μόνο που δεν μπορώ να φύγω."

Μ.:" Λίζα, μου λες αλήθεια?"

Λ.:" Ναι μαμά μου. Πρέπει να κλείσω. Σε αγαπάω."

Μ.:" Κι εγώ σε αγαπάω κορούλα μου."

Την ακούω να λέει κλαίγοντας.

Λ.:" Σε παρακαλώ μαμά μου πρέπει να κλείσω. Δεν θέλω να σε κλείσω έτσι κλαίγοντας."

Μ.:" Εντάξει κόρη μου καλά είμαι, μην ανησυχείς."

Λ.:" Θα τα ξαναπούμε μαμά μου."

Μ.:" Ναι κόρη μου."

Το κλείνω και το δίνω στον Νταμιάν. Με τραβάει στην αγκαλιά του. Με χαϊδεύει για να με ηρεμήσει. Όταν ηρεμώ απομακρύνεται λίγο για να με δει.

Ντ.:" Αν σε άφηνα να πας να τους δεις, θα γυρνούσες μετά πίσω σε εμένα?" Τον κοιτάω έκπληκτη. 
Το σκέφτομαι.

Λ.:" Δεν μπορώ να σου πω ψέματα. Δεν ξέρω αν θα το έκανα. Ειλικρινά δεν ξέρω. Θα με άφηνες μετά από καιρό να ξαναπάω να τους δω?" λέω αβέβαιη και εντελώς μπερδεμένη.

Ντ.:" Αχχ μικρή... Δεν πρόκειται να ξαναερχοσουν. Το ξέρω. Εχθές έφτασες να πάρεις το όπλο από τον φύλακα, να πυροβολήσεις  στο τοίχο και να απειλεις ότι θα σκοτώσεις κόσμο για να φύγεις από εδώ μέσα. "  Μου λέει και με αφήνει απαλα δίπλα του στον καναπέ και σηκώνεται.

Ντύνεται και ετοιμάζεται να φύγει.

Λ.:" Δεν θα φάμε πρωινό μαζί σήμερα?" Μου ξεφεύγει με παράπονο χωρίς να το θέλω.

Γυρνάει και με κοιτάει έκπληκτος. Με πλησιάζει.

Ντ.:" Θέλεις να φάμε πρωινό μαζί?"

Λ.:" Κάθε μέρα τρώμε."

Ντ.:" Λίζα επιτέλους δηλαδή! Απάντησε σωστά μια φορά  χωρίς πρώτα να με σκας! "

Λ.:" Ναι θέλω."

Ντ.:" Ωραία. Με την πρώτη να απαντάς. Ντύσου. Θα έρθεις μαζί μου."

Ορίστε?
Πώς προέκυψε αυτό τώρα?
Τελικά καλύτερα να μην μιλαω, πότε θα το καταλάβω?

Γειά σας! Πώς είστε?😊❤️

Τον συγχώρεσε η Λίζα τον μπαμπά της τελικά.😊 Επίσης παραδέχθηκε ότι θέλει να περνάει χρόνο με τον Νταμιάν.🙄🤭🥰😊 Που λέτε να την πάει?😍🥰❤️

Ελπίζω να σας άρεσε!😊❤️ Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι και πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας!🌟🌟❤️❤️