Νιώθω το χέρι του Νταμιαν στον ώμο μου.
Ντ.:" Λίζα είσαι εντάξει?" Μου λέει απαλά, όμως δεν παίρνει απάντηση.
Και αν έχει δίκιο τελικά η μαμά μου?
Είναι λογικό αυτό που λέει.
Δεν βγάζει νόημα να με έχει απαγάγει και να μου κάνει τον καλό.
Ούτε εγώ να θέλω να το κάνω με τον απαγωγέα μου.Ντ.:" Λίζα δεν είναι έτσι. Δεν είναι αλήθεια ότι είπε η μαμά σου. Μίλησε μου. Πες μου τι σκέφτεσαι." Λέει και με τραβάει κοντά του.
Με βάζει να κάτσω επάνω του και με κρατάει στην αγκαλιά του. Τραβιέται ελάχιστα πιο πίσω ώστε να κοιτιωμαστε και περιμένει να του μιλήσω.
Λ.:" Είναι λογικό να πιστεύει όλα όσα είπε. Ίσως να έχει δίκιο. Δεν γίνεται να θέλω τον απαγωγέα μου, ούτε εσύ εμένα. Δεν είναι λογικό. Εξάλλου και εσύ ο ίδιος μου το είπες όταν σε ρώτησα τι κάνουμε. Η απάντηση σου ήταν ότι περνάμε καλά."
Ντ.:" Λίζα δεν μπορεί να μου το λες αυτό. Σου έχω πει και σου έχω δείξει τόσα πολλά. Δεν μπορεί να πιστευεις τη μαμά σου και να μην πιστεύεις σε όλα οσα έχουμε ζήσει μαζί!"
Λ.:" Νταμιαν νιώθω μπερδεμένη."
Ντ.:" Πίστεψε αυτό που πραγματικά νιώθεις. Δεν γίνεται να μην νιώθεις τίποτα για εμένα. Ο τρόπος που με κοιτάς, που με φιλάς... Οι αντιδράσεις σου όταν σε αγγίζω... Όταν τραυματίστηκα ήθελες να με φροντίσεις για να γίνω σύντομα καλά. Ανησύχισες για εμένα."
Λ.:" Εσύ νιώθεις κάτι για εμένα?"
Ντ.:"Μικρή στο έχω πει ξανά. Πρέπει να σταματήσεις να κοιτάς και να αρχίσεις να βλέπεις. Όμως εσύ δεν προσπαθείς. Θέλεις να κοιτάς με τα μάτια του σώματος και όχι της ψυχής. Αυτά που είναι επιφανειακά και όχι αυτά που βλέπουν καθαρά. Τα μάτια της αλήθειας."
Με βάζει πιο πολύ στην αγκαλιά του.
Με κραταει εκεί δυνατά για ώρες.
Απλά καθόμαστε αγκαλιασμενοι χωρίς να μιλάμε.
Μέχρι που πέφτει το σκοτάδι.
Ο ουρανός φαίνεται ξαστερος από το παράθυρο.Απαλά απομακρύνεται και με κοιτάζει με ένα πολύ περίεργο τρόπο που δεν μπορώ να αποκρυπτογραφήσω. Μου χαμογελάει ελαφρά και μου χαϊδεύει το μάγουλο. Πλησιάζει και με φιλάει με πάθος.
Η γλώσσα του με διεκδικεί επίμονα. Νιώθω τον ανδρισμό του να με πιέζει.Σηκώνεται με εμένα στην αγκαλιά του. Πηγαίνει προς το κρεβάτι και με αφήνει επάνω. Μου αφαιρεί τα ρούχα το ίδιο και τα δικά του.
Έρχεται επάνω μου και παίρνει θέση ανάμεσα στα πόδια μου όμως δεν μπαίνει μέσα μου.
Με φιλάει και με χαϊδεύει παντού. Αρχίζει να αφήνει φιλιά σε όλο μου το κορμί.
Κατεβαίνει προς τον λαιμό μου, έπειτα στο στήθος μου, την κοιλιά μου, η γλώσσα του αφήνει υγρά μονοπάτια πάνω μου. Κατεβαίνει ακόμα πιο κάτω. Αφήνει φιλιά και ελαφρώς με δαγκώνει στους μηρούς μου. Μέχρι που καταλήγει στη κορυφή τους. Αφήνει στην αρχή και εκεί φιλιά όμως σύντομα η γλώσσα του κινείται διαφορετικά πιο γρήγορα, πιο έντονα. Αναστέναζω δυνατά. Με τρελαίνει η αίσθηση της γλώσσα του εκεί.
Συνεχίζει μέχρι να με κάνει να αφεθώ φωνάζοντας το όνομα του.Ανεβαίνει και πάλι επάνω μου ενώ είναι ξανά ανάμεσα στα πόδια μου έτοιμος να μπει μέσα μου. Θελω τόσο πολύ να τον νιώσω να μπαίνει μέσα μου βαθιά και να με κάνει δική του.
Ντ.:" Είσαι πάντα τόσο έτοιμη για εμένα. Με τρελαίνει αυτό!" Λέει φιλώντας με.
Ακόμα όμως δεν μπαίνει μέσα μου. Με κοιτάει που περιμένω ανυπόμονα από κάτω του.
Ντ.:" Μικρή.. Μικρή ΜΟΥ. Είσαι τόσο υπέροχη."
Η καρδια μου χάνει μερικούς χτύπους. Πρώτη φορά με λέει μικρή ΤΟΥ και όχι σκέτο μικρή. Με φιλάει ξανά έντονα.
Λ.:" Νταμιάν σε παρακαλώ, σε θέλω μέσα μου. Σε χρειάζομαι." Του λέω με παράπονο και καταλαβαίνω ότι τα λόγια μου τον επηρέασαν έντονα.
Ντ.:" Θέλω να είσαι δική μου."
Λ.:" Δεν είμαι δική σου?"
Ντ.:" Θέλω να είσαι δική μου επειδή το θέλεις εσύ να είσαι δική μου. Να θέλεις να είσαι παραδομένη σε εμένα. Μόνο δική ΜΟΥ."
Δεν προλαβαίνω να του απαντήσω κάτι καθώς τον νιώθω να μπαίνει επιτέλους μέσα μου και με κάνει να φωνάξω από πόθο.
Λ.:" Αχχχ Νταμιάαν...."
Ντ.:" Είσαι ότι πιο ερωτικό και σέξυ υπάρχει."
Με κάνει δική του σαν να είναι η τελευταία μας φορά.
Με φιλάει και με κοιτάει με πάθος ενώ μου ψιθυρίζει λόγια γεμάτα έρωτα.
Μου κάνει έρωτα τόσο υπέροχα. Με κάνει να νιώθω τόσο μοναδικά κάθε φορά που είμαι μαζί του.Ντ.:" Έλα μωρό μου τελείωσε για μένα."
Μου λέει και το σώμα μου τον υπακούει.Τελειώνω φωνάζοντας το όνομα του και μετά τον νιώθω να τελειώνει και αυτός.
Ξαπλώνουμε αγκαλιασμενοι.Περνάνε ώρες όμως κανένας από τους δύο δεν κοιμάται.
Γυρνάει στο μέρος μου.Ντ.:" Είσαι πολύ σημαντική για εμένα. Θέλω να είσαι ευτυχισμένη μικρή. Μην αφήνεις κανέναν να σε κάνει να αμφισβητείς ότι νιώθουμε. Μόνο εσύ και εγώ ξέρουμε την αλήθεια. Τι πραγματικά συμβαίνει μεταξύ μας. Τι νιώθουμε ο ένας για τον άλλο. Κανένας άλλος. Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σε κάνει να αμφιβάλλεις για όσα νιώθουμε. Δεν έχει σημασία αν είναι λογικό ή όχι. Η λογική δεν υπάρχει όταν υπάρχουν συναισθήματα." Με φιλάει απαλά στα χείλη.
Με κρατάει αγκαλιά ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Σύντομα με παίρνει ο ύπνος.
...Γειά σας!😊❤️ Τι κάνετε?😊
Σβήνω, χάνομαι...😍😍😍❤️❤️❤️ Θέλω έναν Νταμιάν...😍❤️Αγαπημένο κεφάλαιο!🥰 Ακόμα πιο αγαπημένος Νταμιάν!😍
Πέμπτη σήμερα συνεπής στο ραντεβού μας!😊 Υπομονή λίγο ακόμα και εσείς και εγώ να τελειώσει επιτέλους η εξεταστική και θα ανεβαίνουν πιο συχνά.😊
Ελπίζω να σας άρεσε όσο άρεσε και σε εμένα! 😊😊❤️❤️Αν σας άρεσε αφήστε το αστεράκι και πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας!❤️❤️❤️🌟🌟🌟
BẠN ĐANG ĐỌC
Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia
FanfictionΣύνδρομο της Στοκχόλμης είναι το φαινόμενο στο οποίο το θύμα αναπτύσσει αισθήματα προς τον απαγωγέα του. Τι γίνεται όμως όταν ο απαγωγέας και το θύμα ερωτεύονται? Νταμιάν... ποτέ δεν ήθελε να ερωτευτεί... Λίζα... ποτέ δεν ήθελε να ερωτευτεί έναν μ...