Επικίνδυνος Έρωτας // In love with the Mafia

Κεφάλαιο 47

Έχω πολύ άγχος και αγωνία που θα δω μετά από τόσο καιρό τους γονείς μου. Σκέψεις και σενάρια με το πώς θα πάει η συνάντηση μας κατακλύζουν το μυαλό μου όσο πηγαίνουμε προς το ξενοδοχείο που έκλεισε ο Νταμιάν. Είμαι σίγουρη ότι θα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα. Χαίρομαι που θα τους δω, όμως ξέρω ότι όταν μάθουν πώς θα γυρίσω πίσω στην Ιταλία θα θυμώσουν πολύ.

Ντ.:" Όλα καλά θα πάνε."

Λ.:" Το ελπίζω."

...

Νιώθω ότι θα λιποθυμήσω από το άγχος μου. Μόλις σταματάει το αυτοκίνητο έξω από το πατρικό μου. Μετά από 5 μήνες θα δω ξανά τους γονείς μου. Τρέμουν τα πόδια μου. Ανοίγω την πόρτα. Ο Νταμιάν είναι δίπλα μου. Με αγκαλιάζει και με φιλάει απαλά.

Ντ.:" Θα είμαι έξω από το σπίτι. Αν γίνει το οτιδήποτε φώναξε με και σε έχω πάρει στην στιγμή."

Λ.:" Εντάξει." Λέω και του δίνω ακόμα ένα φιλί.

Ανεβαίνω τα σκαλιά και βρίσκομαι έξω από την πόρτα. Χτυπάω διστακτικά το κουδούνι. Ακούω βήματα από μέσα να πλησιάζουν. Και η πόρτα ανοίγει. Στέκεται μπροστά μου η μαμά μου. Με κοιτάει για μια στιγμή χωρίς να πιστεύει ότι είμαι στα αλήθεια μπροστά της . Αμέσως φωνάζει το όνομα μου και πέφτει κάτω στα γόνατα της κλαίγοντας. Συνέρχομαι από το σοκ και κάθομαι κι εγω κάτω. Της πιάνω το χέρι απαλά.

Λ.:"Μαμά?" Λέω και μετά επιτέλους την αγκαλιάζω όσο πιο σφιχτά μπορώ και ξεσπάω σε κλάματα.

Μετά από ώρα που είμαστε αγκαλιασμενοι και κλαίμε έχουμε ηρεμισει κάπως και σηκωνόμαστε.

Λ.:" Έλα μαμά πάμε μέσα."

Μ.Λ.:"Πώς είναι δυνατόν? Πώς τα κατάφερες και ήρθες? Μπόρεσες και το έσκασες?"

Λ.:" Θα τα πουμε μαμά όμως πάμε μέσα. Στην πόρτα θα κάτσουμε?"

Μ.Λ." Κινδυνεύεις ακόμα? Να πάμε στην αστυνομία. Ίσως θα ήταν καλή ιδέα να αλλάξουμε σπίτι. Δεν θα αντέξω να σε χάσω ξανά." Συνεχίζει να μου λέει καθώς πηγαίνουμε μέσα.

Καθόμαστε στον καναπέ και περιμένει να μιλήσω.

Λ.:" Ο μπαμπάς που είναι?"

Μ.Λ.:" Στη δουλειά θα γυρίσει σε λίγο. Θα χαρεί πολύ όταν σε δει. Έχουμε τρελαθεί και οι δύο όλο αυτό τον καιρό. Πώς είσαι? Μήπως πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο? Γιατί δεν μου μιλάς κόρη μου?"

Λ.:" Είμαι πολύ καλά μαμά και τώρα που επιτέλους σε βλέπω είμαι ακόμα καλύτερα."

Μ.Λ.:" Το έσκασες?"