Recovery

57. What I've Done

Song: What I've Done

Artist: Linkin Park

So let mercy come and wash away,

Liberty

Μεγαλώνοντας, είχα πάντα την αίσθηση πως κάποιος άλλος βρισκόταν στο τιμόνι της ζωής μου. Ίσως εξαιτίας του χαρακτήρα των γονιών μου και την ανάγκη μου να ικανοποιήσω κάθε τρελή απαίτηση που είχαν από μένα. Ίσως να έφταιγε ο φόβος της αποτυχίας, για ο,τιδήποτε ξένο και καινούργιο που τολμούσα να αρχίζω, ή ακόμα και ο «κόσμος», που πάντα φαινόταν να έχει κάτι να πει για τις αποφάσεις μου.

Όταν έμεινα έγκυος κάτι άλλαξε μέσα μου. Λες και κάτι καινούργιο δημιουργήθηκε από τα ίδια κύτταρα που έφτιαξαν την ψυχούλα που μεγάλωνε από το σώμα μου. Ήθελα να της αποδείξω πως μπορούσα να καταφέρω τα πάντα. Κάθε τρελό κατόρθωμα. Πως ήμουν κύρια των αποφάσεών μου, η δημιουργός της ζωής μας, ασχέτως που τελικά αποδείχτηκα η δήμιός της.

Μπήκα σπίτι μηχανικά. Το μυαλό μου είχε μείνει πίσω, σε ένα καφέ, και επεξεργαζόταν ακόμα τα όσα είχα μάθει. Η αποψινή νύχτα τάραξε την ηρεμία που πάλευα να ξαναχτίσω, σαν σεισμός, απρόσμενα και τρομαχτικά. Δεν έφτανε που συνάντησα εκείνον, που τον άγγιξα, τον φίλησα, ο άλλος αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να αποκαλύψει τα νήματα που έραψε και που με οδήγησαν στο σήμερα. Στην ταλαιπωρημένη και κουρελιασμένη εκδοχή μιας Liberty που ακόμα αναζητούσε τον εαυτό της. Και για ακόμα μια φορά κατάλαβα πως άλλοι βρίσκονταν στο τιμόνι της ζωής μου.

«Εγώ ήμουν», είπε. Έτσι απλά, χωρίς περιστροφές και πολλά λόγια.

Είχαμε καθίσει σε ένα καφέ-μπαρ, έπειτα από δική του παραίνεση, για να προστατευτούμε από το χιονόνερο και το ψύχος που αναμενόμενα τύλιξε το χειμωνιάτικο Λονδίνο. Ομολογούσα πως ήταν προτιμότερο να κλειστώ σπίτι μου, μακριά από όλους και κυρίως μακριά από τους άντρες που με έκαναν να θυμάμαι τα λάθη και το παρελθόν μου.

«Πάρε κάτι να ζεστό να πιείς».

Ήταν σχεδόν κωμική η προσπάθειά του να δείξει πως νοιάζεται. Εν τέλει, παράγγειλα ένα τσάι και εκείνος ένα διπλό ουίσκι. Προσπάθησα να μην φαντάζομαι την ζέστη που θα άπλωνε μια του γουλιά στον αλκοολικό λαιμό μου και απαίτησα να μάθω τον λόγο που ήθελε να μου μιλήσει.

«Έχουν γίνει πράγματα που αγνοείς...» ξεκίνησε. «Εγώ ήμουν.»

Έβγαλα το τζιν μου και πέταξα άτσαλα τις μπότες μου μέσα στη ντουλάπα, ενώ πάλευα γρήγορα να βάλω την φόρμα και τα αθλητικά μου. Είχα τόση ένταση μέσα μου, οι παλάμες μου με έτρωγαν και το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς, ενώ προσπαθούσα μάταια να κατανοήσω τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις του.