Recovery

7. Back to Black

Song: Back to Black

Artist: Amy Winehouse

You went back to what you knew, so far removed from all that we went through.

Liberty's POV

Τα βλέφαρά μου ήταν βαριά και με διπλή προσπάθεια κατάφερα να τα ανοίξω. Αισθανόμουν τα μάτια μου ξηρά και το τσούξιμο με έκανε να φέρω τα χέρια μου στο πρόσωπό μου και να τα τρίψω με μανία. Χασμουρήθηκα και άνοιξα ξανά τα βλέφαρα, εκείνη την φορά να προσπαθώ να εγκλιματιστώ στο περιβάλλον.

Βρισκόμουν ξαπλωμένη στον βελούδινο κόκκινο καναπέ μου. Το χαμηλό φως που ερχόταν απ' την κουζίνα έβαφε με ένα απαλό κρεμ χρώμα τον τοίχο απέναντί μου. Ανασηκώθηκα αμέσως και έτριψα ξανά τα μάτια μου. Πως είχα έρθει μέσα; αναρωτήθηκα, έτοιμη να σηκωθώ όρθια.

Το ελαφρύ βήξιμο απ' την πολυθρόνα με έκανε να πιάσω το στήθος μου με τρόμο. Πήρα μια κοφτή ανάσα και ένιωσα τα μάτια μου να γουρλώνουν στο θέαμα του όμορφου νεαρού που μου ανταπέδιδε το βλέμμα γεμάτος ενδιαφέρον. Σηκώθηκε πρώτος όρθιος και ήρθε κοντά μου.

«Συγγνώμη, ίσως δεν με θέλεις εδώ απλά δεν μπορούσα να σε αφήσω μόνη...» δικαιολογήθηκε. Το τρέμουλο στην φωνή του δεν μου πέρασε απαρατήρητο. «Είμαι ο Chace... Ο νέος σου γείτονας.» συνέχισε όταν δεν αποκρίθηκα στα λόγια του.

Μου έτεινε το χέρι, μα εγώ ακόμη τον κοιτούσα με σηκωμένα φρύδια, φανερά ταραγμένη και έκπληκτη από την ξαφνική του οικειότητα. Προσπάθησα να θυμηθώ τι είχε συμβεί πριν καταλήξω στον καναπέ μου, μα το μόνο που θυμόμουν ήταν ο σπαραχτικός ήχος απ' το κλάμα μου και δύο λακκούβες σε διαφορετικά μάγουλα από εκείνα που συνήθιζα να χαϊδεύω. Κοίταξα πάλι τον άντρα και εκείνος μου χαμογέλασε. Δεν φορούσε μπλούζα στο μπαλκόνι, είπε το τρελό μου εγώ, σχολιάζοντας το άσπρο φανελάκι που κάλυπτε το στέρνο του. Ίσως πήγε να αλλάξει όσο εγώ κοιμόμουν, απάντησα.

Φάνηκε να διαισθάνεται τον προβληματισμό μου και ξερόβηξε αμήχανα. Σηκώθηκε απ' τον καναπέ και μάζεψε το χέρι του, με αυτό να ξύνει νευρικά το σβέρκο του.

«Εμ, να πηγαίνω...» ψιθύρισε.

«Περίμενε.» σηκώθηκα όρθια και η ίδια.

Το πρόσωπό του στράφηκε στο δικό μου και τα βλέμματά μας ανταμώθηκαν. Πρόλαβα να διακρίνω την ντροπή στο γλυκό καφέ που έντυνε τις κόρες των ματιών του, προτού ένα χαμόγελο σηκώσει δειλά τις άκρες των χειλιών του.