Recovery

26. Wrecking Ball

Song: Wrecking Ball

Artist: Miley Cyrus

I never meant to start a war, I just wanted you to let me in. I guess I should've let you in.

Harry's POV

Είχα αισθανθεί τόσες πολλές φορές εκείνο το συναίσθημα και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπήκα στον κόπο να προσπαθήσω να το απωθήσω. Η θλίψη, ή τουλάχιστον η συγκεκριμένη μορφή της θλίψης που φέρνει μαζί της την απάθεια, βάραινε το σώμα μου, σαν αχρείαστη ζακέτα εκείνη την καλοκαιρινή μέρα.

Το βήμα μου ήταν ταχύ, λες και βιαζόμουν να φύγω από κοντά της όσον το δυνατόν γρηγορότερα. Η αλήθεια ωστόσο δεν βρισκόταν ούτε στις κινήσεις μου, ούτε στα λόγια μου, μα κρυμμένη μέσα μου. Κάπου κάτω από το μούδιασμα που άφησε πίσω του η ηχώ του σ' αγαπώ της.

Ήθελα να μείνω. Πάντα θα ήθελα να μένω, ακόμη και αν συνέχιζε ακούραστα να με διώχνει. Μα τα λόγια της πονούσαν, σαν το κάψιμο που γαργαλούσε εκείνη την στιγμή τις αρθρώσεις μου. Για αυτό έφυγα. Γιατί, όσο απελπισμένα και αν ήθελα να ακούσω το σ' αγαπώ από τα χείλη της, το να το λέει μονάχα για να με διώξει, ήταν κάτι παραπάνω από επώδυνο.

Άραγε, άφησα καθόλου αγάπη μέσα της; Αυτή η σκέψη με βάραινε σαν ενοχή. Αναγνώριζα τα λάθη μου και μετάνιωνα για αυτά, αλλά αυτό δεν ήταν ικανό να αλλάξει το αποτέλεσμα. Η Liberty με μισούσε και εγώ μισούσα τον εαυτό μου για αυτό.

Ίσως σ' αγαπάει ακόμη και σε έδιωξε πριν σε μισήσει. Ίσως πονάει όπως εσύ.

Έσφιξα τις παλάμες μου, το τσούξιμο από την σκισμένη σάρκα μου να βάζει φωτιά στον εκνευρισμό που ξαφνικά σκίρτησε μέσα μου. Να πονάει; η ερώτηση προς την σκέψη μου ήταν χλευαστική. Εκείνη μπορεί να παρηγορηθεί όπου και όποτε θέλει.

Κανονικά θα έπρεπε να την μισώ. Να την κατηγορώ και να την απεχθάνομαι και για τον τρόπο που φερόταν στον εαυτό της μα και στις αναμνήσεις μας. Στην σκέψη του ότι έδινε σε αγνώστους το δικαίωμα να κρατούν το κορμί της χωρίς να το σέβονται, γινόμουν τρελός. Πως μπορείς να δίνεσαι σε κάποιον, την στιγμή που γνωρίζεις ότι δεν θα το εκτιμήσει;

Κοίτα ποιος κατακρίνει ποιον...

Το ξαφνικό αεράκι δρόσισε το σβέρκο μου, παίρνοντας μακριά τα μαλλιά μου και καθαρίζοντας το μυαλό μου. Αναστέναξα. Σταμάτησα στην μέση του δρόμου και κοίταξα γύρω μου. Η ζωή κυλούσε, οι περαστικοί συνέχιζαν να παραμένουν αδιάφοροι στην πάλη μου και εγώ σιγά-σιγά κατέρρεα.