Ταράν ταράαααααν! εορταστικό παρτ επειδή είμαι πολύ καλός άνθρωπος!! (no comments) χρονολογήστε το στο πρώτο βιβλίο, την περίοδο που άρχισαν τις συνεδρίες! σας αγαπώ πολύ, καλή πρωτοχρονιά ομορφιές μου!!
Song: Thinking out loud
Artist: Ed Sheeran
People fall in love in mysterious ways, maybe just a touch of a hand.
Το κρύο ήταν τσουχτερό μα αυτό την έκανε να χαμογελάσει. Έκλεισε την μπαλκονόπορτα αφού πήρε την δόση της, θαυμάζοντας την ομορφιά του χιονισμένου Λονδίνου και πήγε ξανά στο ζεστό της σαλόνι.
Για την Liberty η μαγεία των Χριστουγέννων κρυβόταν στο κρύο, στο χιόνι, στην μυρωδιά από τα καμένα ξύλα που έβγαζε το τζάκι και στην ζεστασιά που της χάριζε εκείνη η κουβερτούλα, που συνήθιζε πάντα να τυλίγεται με τον γιο της. Την είχε χρησιμοποιήσει τόσες φορές που το άρωμά του είχε πια αντικατασταθεί από το δικό της, μα και πάλι εκείνη συνέχιζε να τυλίγεται μ' αυτήν τα βράδια, γιατί μονάχα το ύφασμα της έφερνε στο νου αγαπημένες αναμνήσεις.
Τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη της εποχή του χρόνου. Ωστόσο, όσο οξύμωρο και αν αυτό ακουγόταν, ήταν και η εποχή που την έθλιβε περισσότερο. Κάθε χρόνο έκανε την ίδια ευχή. Τα Χριστούγεννα να τα περάσω με ανθρώπους που αγαπάω και με αγαπούν. Μα κάθε χρόνο τα περνούσε μόνη. Είχε πείσει τον εαυτό της πως κανένας δεν την αγαπούσε. Ήταν ακόμη νωρίς για να δει πως εκείνη δεν έδινε την ευκαιρία σε κανέναν να την αγαπήσει.
Πάντα προέβλεπε πως οι άνθρωποι θα την αφήσουν και θα βρουν κάτι καλύτερο, μόλις δουν την ανούσια ζωή που έκανε. Αυτό ήταν το κακό της. Κλεινόταν με πείσμα στον εαυτό της γιατί πολύ απλά φοβόταν τον πόνο που θα επακολουθούσε έπειτα από την έξοδο κάποιου εκλεκτού από την ζωή της. Φοβόταν το συναισθηματικό κενό που ακολουθούσε μετά τον αποχωρισμό.
Ήξερε καλά τι σήμαινε να χάνεις τα πάντα. Όπως ήξερε τι σήμαινε να κρατάς ολάκαιρο τον κόσμο μέσα στα δυο σου χέρια. Δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τα συναισθήματα που βίωνε τώρα. Βρισκόταν κάπου χαμένη στο μυαλό και στις δυσοίωνες σκέψεις της, αιχμάλωτη δαιμόνων που η ίδια γέννησε μέσα της. Έτσι ορκίστηκε να μην δώσει ποτέ την ευκαιρία σε κανένα να την φτάσει ξανά σε αυτό το σημείο. Αν κατάφερνε ποτέ να σταθεί στα πόδια της, δεν θα έδινε σε κανένα το δικαίωμα να την φτάσει στο μηδέν.
Η σκέψη της μοναξιάς την έκανε να μορφάσει. Δεν την φοβόταν την μοναξιά. Είχε αρχίσει να την βαριέται. Ο κόσμος έξω τραγουδούσε για τον ερχομό του νέου χρόνου μα εκείνη δεν μπορούσε να αισθανθεί την χαρά τους. Μόνη, κλεισμένη σε ένα σπίτι στοιχειωμένο από αναμνήσεις, δεν μπορούσε να βρει την διάθεση για να μπει για τα καλά στο κλίμα της εποχής.
YOU ARE READING
Recovery
Fanfiction-book 2- ❝ο κόσμος δεν χωρίζεται σε αυτούς που έχουν και σε αυτούς που δεν έχουν κατάθλιψη· αλλά σε αυτούς που μπορούν και σε αυτούς που δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.❞ Sequel to The Craziest Thing in Life is Love © heswriter 2015 All Rights Res...