Recovery

47. Helium

Song: Helium

Artist: Sia

I never wanted to need someone.

Liberty's POV

Σε έναν τέλειο κόσμο με τέλειους ανθρώπους που ζουν τέλειες ζωές δεν επιτρέπονται αποκλίσεις. Οτιδήποτε αναστατώνει το κανονικό, οτιδήποτε φανερώνει πρόβλημα πρέπει να εξαλείφεται. Τουλάχιστον έτσι είχα μάθει μέσα στην δική μου οικογένεια. Υποτίθεται πως και εγώ θα έπρεπε να ήμουν ένας τέλειος άνθρωπος. Η τέλεια ζωή μου κληροδότημα των τέλειων γονιών μου –που και εκείνοι το είχαν κληρονομήσει από τους δικούς τους γονείς.

Μα εγώ ήμουν μια απόκλιση.

Απείχα ανέκαθεν, αιώνες, από το τέλειο. Από την φύση μου ελαττωματική, μίζερη, ελαφρώς τρελή και ουσιαστικά απελπισμένη. Είχα τα πάντα, θεωρητικά. Στην ουσία μου έλειπαν ακόμη περισσότερα.

Δεν είχα επικοινωνήσει με την οικογένειά μου εδώ και δεκατρείς μέρες. Μικρός καιρός για κάποιον που είχε την σχέση που είχα εγώ με τους δικούς μου. Μεγάλος για κάποιον που βρισκόταν αιχμάλωτος σε μια κλινική. Ίσως το «αιχμάλωτος» να μην ταιριάζει απόλυτα στην δική μου περίπτωση, μιας και τελικά υπέγραψα τις φόρμες για την οικειοθελή παραμονή μου εδώ, μα ακόμη και αν αυτό θα έπρεπε να με ανακουφίσει, εγώ ένιωθα ακόμα αιχμάλωτη του μυαλού μου.

Τι ακριβώς έλεγαν στους γνωστούς τους; Οι τέλειες προσωπικότητες των φίλων τους, ήμουν σίγουρη πως θα αδυνατούσαν να καταλάβουν την ελαττωματικότητά μου. Μιλούσαν άραγε για μένα; Ή απλά με έκλεισαν εδώ για να προσποιούνται πως δεν υπήρξα ποτέ; Στο μυαλό μου γεννιόντουσαν φωνές στην σκιά κάθε μου σκέψης για να μου υπενθυμίσουν πως νοιάζονταν για μένα. Ήθελαν το καλό μου.

Το ίδιο υποστήριζαν και οι ψυχαναλυτές που με ανέλαβαν εδώ μέσα. Θέλουμε να σε δούμε να γίνεσαι καλύτερα, Liberty. Ναι, για μια στιγμή τους πίστεψα. Πίστεψα στο σωτήριο σχέδιο του ψυχολόγου μου να εμφανίσει εκείνον έτσι, στα ξαφνικά για να με λυτρώσει από το χάος που στην ουσία είχε συνεισφέρει και εκείνος να πέσω. Αρκετά γρήγορα βλαστήμησα τον εαυτό μου για τον ενθουσιασμό μου. Τι δουλειά είχε εδώ; Γιατί θα έπρεπε να τον βλέπω μα να μην μπορώ να τον έχω;