Song: Leaving Tonight
Artist: The Neighbourhood
I thought it'd be easy to run, but my legs are broken.
Harry's POV
Οι γιατροί είχαν κλείσει την πόρτα αφότου μπήκαν στο δωμάτιο. Ήθελα να μπω μέσα και να δω πως αντιδρούσε η Liberty στις φροντίδες τους μα ήξερα πως δεν έπρεπε να ενοχλήσω το έργο τους. Πηγαινοερχόμουν από τον ένα τοίχο στον άλλο, αγωνιώντας τόσο για την υγεία της, όσο και για την υγεία της μητέρας της. Στο τηλέφωνο την άκουσα αγχωμένη.
Δεν της είχα πει πολλά πράγματα. Θα ήταν πολύ ψυχρό και απότομο να της μιλήσω για κάτι τόσο σοβαρό μέσω τηλεφώνου. Το μόνο που της είπα ήταν πως έπρεπε και οι δύο να έρθουν στο σπίτι της. Τους χρειαζόταν. Μας χρειαζόταν όλους. Όπως ήταν φυσικό τέτοια λόγια δεν ήταν καθόλου καθησυχαστικά. Η γραμμή έκλεισε με ένα βεβιασμένο αντίο της τρεμουλιαστής φωνής της.
Αρκετή ώρα αργότερα η πόρτα του δωματίου της άνοιξε και οι γιατροί βγήκαν έξω. Τα πρόσωπά τους ήταν σκυφτά και δεν μπορούσα να διαβάσω τις εκφράσεις τους.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησα αγχωμένα.
«Έχει υποστεί υψηλό μετατραυματικό σοκ.» είπε αυτό που φανταζόμουν ο πρώτος, μα στη συνέχεια ο άλλος κάπως με καθησύχασε. «Δεν χρειάζεται νοσηλεία, χρειάζεται απλή ξεκούραση. Με τις μέρες θα επανέλθει.»
«Ευχαριστώ...» κούνησα το κεφάλι μου και εκείνοι σκυφτοί ξανά βγήκαν από το διαμέρισμα.
Μπήκα στο δωμάτιο προτού τους δω να φεύγουν. Η Liberty κειτόταν ανάσκελα στο κρεβάτι, ακριβώς στην θέση που την είχα αφήσει. Με τρόμαζε η απάθειά της.
«Liberty.» κάθισα δίπλα της και είπα το όνομά της σαν να ανάσαινα. Όπως το περίμενα δεν αντέδρασε στα λόγια μου. Και τι δεν θα έδινα για να την δω έστω να καταλαβαίνει πως βρισκόμουν κοντά της. Άραγε με ήθελε εκεί;
«Δεν σε θέλει κοντά της, για αυτό δεν σου δίνει σημασία. Πότε θα το καταλάβεις επιτέλους;»
Οι φωνές στο κεφάλι μου είχαν την τάση να μου ψιθυρίζουν αυτό που φοβόμουν περισσότερο. Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν οι ίδιοι δεν χτυπούσαμε τους εαυτούς μας εκεί που μας πονάει; αναρωτήθηκα. Με τρεμάμενο χέρι άπλωσα τα δάχτυλά μου για να αγγίξω το πρόσωπό της. Ήθελα να κάνω πολλά περισσότερα από απλώς να την αγγίξω, μα όπως πάντα φοβόμουν την απόρριψή της.
YOU ARE READING
Recovery
Fanfiction-book 2- ❝ο κόσμος δεν χωρίζεται σε αυτούς που έχουν και σε αυτούς που δεν έχουν κατάθλιψη· αλλά σε αυτούς που μπορούν και σε αυτούς που δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.❞ Sequel to The Craziest Thing in Life is Love © heswriter 2015 All Rights Res...