Recovery

10. Six Degrees of Separation

Song: Six Degrees of Separation

Artist: The Script

You're only doing things out of desperation; you're going through six degrees of separation.

Harry's POV

Όταν επέστρεψα σπίτι και η πόρτα έκλεισε πίσω μου, ένα τεράστιο βάρος φάνταζε να βαραίνει τους ώμους μου. Πήρα μια μεγάλη ανάσα και θα ορκιζόμουν πως ο αέρας είχε το άρωμά της. Στο μυαλό μου ήρθαν αμέσως οι σκέψεις που έκανα πριν φύγω για το Holmes Chapel. Οι προσευχές, που τελικά δεν εισακούστηκαν, να έχω κάποιον να με περιμένει. Μια αγκαλιά για να με κάνει να νιώσω καλύτερα.

Προχώρησα στο σαλόνι αφού άφησα την Lola στο πάτωμα, βγάζοντάς την πρώτα από την τσάντα ταξιδίου. Μαζί με τα πράγματα της Emma, που είχα φορτώσει στο αμάξι προτού δω τον πατέρα μου στο κατώφλι, είχα πάρει και τον σκύλο που άλλοτε άνηκε στην Liberty. Η μητέρα μου υποστήριζε πως δεν ήθελε να τη βλέπει. Της θύμιζε και αυτή την Emma όπως και σχεδόν όλα τα πράγματα μέσα στο σπίτι.

Πήγα στο μπάνιο για να κάνω ένα ντους, μήπως και το κεφάλι μου ηρεμούσε κάπως. Δεν ήθελα να σκέφτομαι ούτε την Jo, ούτε την Liberty, ούτε τα λάθη μου, ούτε τον πατέρα μου και την ύποπτη εισβολή του στην ζωή μου, έπειτα από δεκαοχτώ χρόνια. Ήθελα να ξεχάσω για λίγο. Άνοιξα το νερό και μπήκα κάτω απ' τους παγωμένους πίδακες, χωρίς να μπαίνω στην διαδικασία να αλλάξω την θερμοκρασία. Καλύτερα το παγωμένο νερό. Με έκανε να αισθάνομαι άβολα και έτσι δεν θα μπορούσα να αφεθώ και οι φωνές στο κεφάλι μου, ίσως έβρισκαν άλλο θέμα συζήτησης.

Άνοιξα τα μάτια μόλις κατάλαβα πως από τις ενοχές δεν θα μπορούσα να γλυτώσω. Δεν θα έκρυβα πως ένιωσα ωραία με την Jo. Όσο αρρωστημένο και όσο απογοητευτικό εκ μέρους μου και αν ακουγόταν, το προηγούμενο βράδυ αισθάνθηκα πραγματικά ελεύθερος. Ήταν σαν εκείνα τα βράδια που έψαχνα επιβεβαίωση μετά τον χαμό της Ally. Ήμουν αδιάφορος απέναντι σε όλα, δεν σκέφτηκα, δεν ζύγισα τα πράγματα. Δεν φρόντισα να υπολογίσω τις συνέπειες.

Μα εκείνο το κενό που μεγάλωνε στο στήθος μου απ' την στιγμή που ξύπνησα, φαίνεται πως ήταν το κομμάτι του εαυτού μου το οποίο από χθες το βράδυ έσκαβαν και τρέφονταν οι τύψεις. Αισθανόμουν βρώμικος. Δεν έπρεπε να ήταν η Jο εκείνη που θα με έκανε να ξεχάσω έστω για λίγε στιγμές. Δεν έπρεπε να επαναλάβω λάθη που πλέον γνώριζαν πως μπορούσαν να αποβούν μοιραία. Ήταν κωμικοτραγικό το γεγονός πως συμβούλευα τους ασθενής μου να σκέφτονται ποιους πληγώνουν με τις πράξεις τους, προτού πράξουν το οτιδήποτε. Ήταν αστείο που ο ίδιος δεν μπόρεσα να τηρήσω τα λόγια μου.