Song: Talk
Artist: Kodaline
You filled up my glass, with promises that could never last.
Liberty's POV
Όταν αισθάνθηκα τις αισθήσεις μου να επιστρέφουν στο σώμα μου μία – μία, γνώριζα πως και πάλι θα ερχόμουν αντιμέτωπη με ένα μη οικείο περιβάλλον. Δεν μπήκα στον κόπο να αναρωτηθώ που βρισκόμουν ή με ποιον. Έτσι και αλλιώς δεν είχε σημασία. Αυτό που γνώριζα ωστόσο ήταν πως βρισκόμουν ξαπλωμένη σε ένα αναπαυτικό κρεβάτι, πάνω ένα πολύ μαλακό μαξιλάρι, τόσο μαλακό που είχα την αίσθηση ότι το κεφάλι μου είχε βουλιάξει μέσα σε μία μάζα από σύννεφα, και η θερμοκρασία του δωματίου ήταν αρκετά δροσερή. Αυτά ήταν ικανά να κάνουν τον πονοκέφαλό μου πιο ανεκτό.
Γύρισα πλευρό και χασμουρήθηκα. Στον περιορισμένο χώρο που είχα διαθέσιμο αποπειράθηκα να τεντωθώ. Τα κατάφερα σχετικά καλά. Με έναν αναστεναγμό έτριψα τα βλέφαρα, διώχνοντας τον ύπνο από πάνω τους. Άνοιξα τα μάτια και ήρθα αντιμέτωπη με ένα σκηνικό, παρόμοιο με το χθεσινό. Άσπροι τοίχοι, ανοιχτές κουρτίνες, φωτεινό δωμάτιο. Ένα βάρος στην κοιλιά μου με έκανε να κοιτάξω το στομάχι μου. Στο χέρι που με κρατούσε αιχμάλωτη, έσμιξα τα φρύδια. Ποιος είναι αυτός; Γύρισα το κεφάλι και εστίασα στα χαρακτηρίστηκα του. Ένας ξανθός νεαρός, κοντά στην ηλικία μου φανταζόμουν, με αρκετές φακίδες στα μάγουλα και στο μέτωπο, κοιμόταν γαλήνια, αγνοώντας το παρατηρητικό βλέμμα μου. Χασμουρήθηκα. Ώρα να πηγαίνω.
Σηκώθηκα απ' το κρεβάτι άγαρμπα, χωρίς να νοιάζομαι αν θα τον ξυπνούσα. Σε αντίθεση με το διαμέρισμα του Zayn, εκείνου ήταν αρκετά πιο περιποιημένο. Η διακόσμηση ήταν πιο κλασσική, αφίσες δεν κάλυπταν κανένα απ' τους τοίχους και τα πράγματά του ήταν προσεκτικά τοποθετημένα μέσα στον χώρο. Οι μόνες ατέλειες, θα μπορούσαν να είναι τα ρούχα μας, τα οποία βρίσκονταν διασκορπισμένα καταμεσής του δαπέδου.
Έπιασα τα ρούχα μου στα χέρια και βγήκα απ' το δωμάτιο αναζητώντας το μπάνιο. Χρειαζόμουν ένα χαλαρωτικό ντους για να ξεκινήσω την μέρα μου. Δεν άργησα να το βρω, δύο πόρτες παρακάτω. Μπήκα μέσα και σκέφτηκα ξανά πόσο διαφορετικό ήταν το διαμέρισμα αυτό από του Zayn. Αναρωτήθηκα πόσο να πλήρωνε για ενοίκιο. Το διαμέρισμα ήτα τόσο ευρύχωρο που θα μπορούσε να στεγάσει οικογένεια αντί για ένα άτομο.
Άνοιξα την βρύση στο κρύο και μπήκα στην ντουζιέρα με ένα χαμόγελο. Η θερμοκρασία ήταν αυτή που έπρεπε για να ξυπνήσω πλήρως. Δεν άφησα τον πονοκέφαλο να μου χαλάσει την ευφορία και συνέχισα να απολαμβάνω το κρύο ντους μου, βάζοντας λίγο απ' το σαμπουάν του στην παλάμη μου. Στην συνέχεια το άπλωσα στα μαλλιά μου και αφρός γέμισε τα χέρια μου με το τρίψιμο.
YOU ARE READING
Recovery
Fanfiction-book 2- ❝ο κόσμος δεν χωρίζεται σε αυτούς που έχουν και σε αυτούς που δεν έχουν κατάθλιψη· αλλά σε αυτούς που μπορούν και σε αυτούς που δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.❞ Sequel to The Craziest Thing in Life is Love © heswriter 2015 All Rights Res...