Recovery

16. Nobody's Home

Song: Nobody's Home

Artist: Avril Lavigne

I couldn't help her, I just watched her make the same mistakes, again.

Liberty's POV

Ανέβηκα γρήγορα την σκάλα και έτρεξα τον διάδρομο. Η πόρτα του δωματίου μου έκανε ένα δυνατό μπαμ μόλις ακούμπησε τον τοίχο, έτσι όπως απότομα την άνοιξα. Φουριόζα μπήκα μέσα και έπιασα την βαλίτσα μου. Χωρίς να την έχω ξεπακετάρει όλη, μου ήταν ευκολότερο να βάλω μέσα τα ρούχα που πιθανότατα η Sierra είχε τακτοποιήσει στην ντουλάπα μου, αφότου τα έπλυνε.

Έμοιαζε αστείο να φεύγω ξανά την στιγμή που είχα τόσες φορές φύγει μα είχα επιστρέψει. Μα δεν θα μπορούσα να μείνω άλλο, την στιγμή που δεν με ήθελαν έτσι όπως ακριβώς ήμουν. Δεν θα γινόμουν το βάρος κανενός.

Βγήκα απ' το δωμάτιο με την βαλίτσα να κυλάει πίσω μου και την τσάντα με το κινητό και το πορτοφόλι μου, περασμένη στα χέρια μου, να κρέμεται στην πλάτη μου. Έφτασα στην σκάλα και μόνο τότε πρόσεξα την μητέρα μου που στεκόταν στο κάτω σκαλοπάτι.

«Που πας;» ρώτησε με αγωνία όταν με είδε.

«Σπίτι.» απάντησα και ας μην είχα κανένα εύκαιρο.

«Liberty, το σπίτι σου είναι εδώ! Γιατί φεύγεις;»

«Το σπίτι μου δεν ήταν ποτέ εδώ!» φώναξα μόλις κατέβηκα. «Εσείς με διώχνετε συνέχεια!»

«Liberty, ο πατέρας σου...»

«Δεν με ενδιαφέρει.»

Της γύρισα την πλάτη και κίνησα προς την εξώπορτα. Δεν κρατιόμουν να φύγω από το καταραμένο σπίτι.

«Liberty περίμενε!»

Φώναζε πίσω μα είχα κατέβει ήδη τα σκαλιά. Οι ρόδες της βαλίτσας μου έσερναν λίγο απ' το γκαζόν έτσι όπως γρήγορα κυλούσαν. Προς έκπληξή μου η μητέρα μου με πρόλαβε και πιάνοντάς με απ' τον αγκώνα με γύρισε στο μέρος της.

«Έλα μαζί μου!» είπε έντονα.

«Δεν έχω να πάω πουθενά!»

«Έλα μαζί μου!» επανέλαβε.

Περπάτησε προς το αμάξι της γρήγορα. Η πόρτα του διπλανού γκαράζ ήταν ήδη ανοιχτή, σαν να με κορόιδευε, λέγοντάς μου «η δουλειά είναι πιο σημαντική από σένα για τον πατέρα σου. Φύγε επιτέλους απ' το σπίτι του.» Ακριβώς αυτό προσπαθούσα να κάνω μα δεν με άφηναν.

Μπήκα στο αυτοκίνητο αφού έβαλα την βαλίτσα μου στο πορτμπαγκάζ. Όπου και να μας πήγαινε η μητέρα μου, εγώ μετά στο πατρικό μου δεν θα επέστρεφα. Εκείνη έβαλε μπρος χωρίς να πει κουβέντα. Πέρασε την κεντρική πόρτα της έπαυλης και έστριψε δεξιά, το αμάξι να αυξάνει ταχύτητα καθώς διασχίζαμε τον πλατύ άδειο δρόμο. Δεν είχα ιδέα που μας πήγαινε και δεν με ενδιέφερε.