Song: Undisclosed Desires
Artist: Muse
It's cold and loveless
Liberty's POV
Καθόμασταν και οι δυο στο δωμάτιο δίπλα από το γραφείο των νοσοκόμων. Η μητέρα μου πηγαινοερχόταν αγχωμένη στον στενό χώρο απέναντί μου, πίσω από το μεγάλο τραπέζι που χώριζε το δωμάτιο στα δύο. Εγώ είχα από ώρα καθίσει σε μια καρέκλα. Το ηρεμιστικό στις φλέβες μου έκανε τα βλέφαρά μου να πεταρίζουν ανά διαστήματα μα το δεξί μου πόδι δεν έλεγε να σταματήσει το νευρικό του σκαμπανέβασμα όσο περίμενα καθηλωμένη στην καρέκλα απλά κάποιον να μπει στο δωμάτιο.
«Είσαι καλά; Λυπάμαι πάρα πολύ Liberty, δεν έπρεπε να έχει γίνει ποτέ αυτό.»
Επαναλάμβανε τα ίδια λόγια κάθε φορά που το βλέμμα της συναντούσε το δικό μου. Σαν απάντηση κουνούσα το κεφάλι μου παρακαλώντας την να σταματήσει να μιλάει.
Ο Harry και ο πατέρας μου δεν εμφανίστηκαν απ' την στιγμή που τους έχασα απ' τα μάτια μου. Αν οι υποψίες μου ήταν ορθές, πρέπει και οι δύο να είχαν διωχθεί κακήν κακώς από το κτήριο. Ό,τι και αν ήταν αυτό που είχε συμβεί όχι μόνον έθετε σε κίνδυνο την δική μου ψυχική υγεία, μα και την ψυχική υγεία εκείνων που πιθανότατα άκουσαν τις φωνές και τα ουρλιαχτά μου.
Για μια ακόμη φορά βρέθηκα στο κέντρο της προσοχής χωρίς να το έχω επιλέξει. Ήμουν σίγουρη πως το όνομά μου ψιθυριζόταν στους διαδρόμους μα ποσώς με ενδιέφερε. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μάθω τι στο καλό συνέβαινε μέσα στο μυαλό του πατέρα μου και ξέσπασε έτσι στον Harry. Γιατί σε εκείνον;
Η καρέκλα δίπλα μου έτριξε και ο ήχος του μετάλλου που έτριβε τα πλακάκια με τράβηξε και μένα έξω από τις σκέψεις μου. Η μαμά μου κάθισε και έπιασε τα χέρια μου ανάμεσα στα δικά της.
«Κοίταξέ με, Liberty» είπε σε ήσυχο τόνο. Ύψωσα το βλέμμα μου στο δικό της και χαμογέλασε. «Δεν ξέρω τι συμβαίνει εκεί έξω και δεν θέλω να σε αφήσω για να μάθω. Ήρθαμε για να σε δούμε γιατί ήταν ένα σκέτο μαρτύριο να μην έχουμε νέα σου. Σε παρακαλώ μίλησέ μου! Πώς είσαι;»
Πώς ήμουν; Μπερδεμένη και θυμωμένη, μα αυτό μπορούσε πλέον να θεωρηθεί και η φυσική μου κατάσταση.
«Είμαι καλά μαμά» περιόρισα τα λόγια μου στα απολύτως απαραίτητα. «Εσείς πως είστε; Τι στο καλό έκανε το μπαμπά να φερθεί έτσι;»
YOU ARE READING
Recovery
Fanfiction-book 2- ❝ο κόσμος δεν χωρίζεται σε αυτούς που έχουν και σε αυτούς που δεν έχουν κατάθλιψη· αλλά σε αυτούς που μπορούν και σε αυτούς που δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.❞ Sequel to The Craziest Thing in Life is Love © heswriter 2015 All Rights Res...
