Recovery

9. Bad Blood

Song: Bad Blood

Artist: Taylor Swift

Did you have to do this? I was thinking that you could be trusted.

Liberty's POV

Πέρασαν τρεις μέρες και τρεις νύχτες απ' το βράδυ που με σήκωσε η μητέρα μου απ' τον κήπο, μουλιασμένη μέχρι το μεδούλι απ' τα ποτιστήρια. Με σήκωσε απ' το γρασίδι και με πήρε κατευθείαν στο σπίτι χωρίς να μπει στον κόπο να με ρωτήσει τι συνέβη, ή γιατί συνέχιζα να πηγαίνω στο σπίτι της ενώ της είχα ξεκαθαρίσει πως ήθελα να μείνω μόνη. Με βοήθησε να σταθώ όρθια και όταν η πόρτα του μπάνιου έκλεισε πίσω της με έβαλε να καθίσω στην λεκάνη και ξεκίνησε να με γδύνει.

Δεν έφερα αντίσταση στις κινήσεις της, ίσως γιατί δεν είχα την ενέργεια να το κάνω. Κοιτούσα ανέκφραστη τους ντυμένους με τα αστραφτερά λευκά πλακάκια τοίχους, ενώ η σιωπή που μας τύλιγε συχνά διακοπτόταν από κάποιο αναφιλητό μου. Είχα σταματήσει να κλαίω, πιθανότατα γιατί ο οργανισμός μου είχε στερέψει από δάκρυα. Βουβοί λυγμοί έβγαιναν μονάχα απ' τα χείλη μου σπάζοντας την μονοτονία της ησυχίας.

Με σήκωσε όταν χρειάστηκε να βγάλει το σορτσάκι μου, αφού μου είχε αφαιρέσει την μπλούζα, το σουτιέν και τα all star. Ολόγυμνη, με έστρεψε προς την μπανιέρα και με βοήθησε να μπω μέσα. Τα γόνατά μου ακουμπούσαν το στήθος μου έτσι όπως κουλουριάστηκα στην άκρη. Το νερό ξεκίνησε να ποτίζει το σώμα μου ξανά λίγο αργότερα, μα εκείνη την φορά ήταν αρκετά πιο ζεστό.

Με έλουσε, σπαταλώντας χρόνο για να κάνει και την τελευταία λεπτομέρεια. Χτένισε τα μαλλιά μου μετά που άπλωσε πάνω τους λίγη από την κρέμα περιποίησης και η σιωπή γέμισε με τον βελούδινο ψίθυρο της φωνής της έτσι που σιγοτραγουδούσε ένα νανούρισμα που είχα χρόνια να ακούσω. Σχεδόν χαμογέλασα και ας ήταν τραγική η στιγμή.

Με την βοήθειά της μπήκα κάτω απ' το σεντόνι στο κρεβάτι μου, πλήρως ντυμένη και με πλεγμένα τα μαλλιά σε δύο μακριές πλεξούδες. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως είχαν μακρύνει τόσο. Με καληνύχτισε με ένα φιλί στο μέτωπο και έφυγε απ' το δωμάτιο αφού μου υπενθύμισε πως όλα θα καλυτέρευαν.

Το πρωί της τέταρτης μέρας με βρήκε ξαπλωμένη στο μονό κρεβάτι, μα από νωρίς ξύπνια έτσι όπως ο ύπνος σπάνια με επισκεπτόταν πλέον. Το μυαλό μου δούλευε ακούραστο, κουράζοντας ωστόσο τις αντοχές μου. Ο ήλιος δεν έμπαινε απ' το παράθυρο που είχα δίπλα, πάνω απ' το κεφάλι μου και αυτό γιατί το δωμάτιό μου ήταν στην δυτική πλευρά του σπιτιού, μα και πάλι γνώριζα πως είχε λιακάδα έξω.