Recovery

21. The Scientist

Song: The Scientist

Artist: Coldplay

I had to find you; tell you I need you; tell you I set you apart.

Harry's POV

Αισθανόμουν την παρουσία της πίσω μου. Η παράξενη έλξη που με τραβούσε να γυρίσω και να την κοιτάξω, κυλούσε και πάλι στις φλέβες μου. Σχεδόν χαμογέλασα. Κάποια πράγματα δεν επρόκειτο να αλλάξουν ποτέ. Με την αναστροφή της παλάμης μου έτριψα τα μάτια και πήρα μια ανάσα. Σιγά – σιγά, όσο τα λεπτά περνούσαν, η ένταση της οργής που δηλητηρίαζε την φωνή και τις κινήσεις μου, χαμήλωνε, σαν ένα αόρατο χέρι, κάπου μέσα στο μυαλό μου, να γυρνούσε τον διακόπτη της στο ναδίρ. Η Liberty έξυσε τον λαιμό της και εγώ εντέλει γύρισα στο μέρος της.

Ένας κόμπος στάθηκε στον λαιμό μου μόλις την είδα. Η χνουδωτή λευκή πετσέτα με την οποία τυλίχτηκε, δεν άφηνε πολλά στην φαντασία μου. Οι σταγόνες που κάλυπταν το δέρμα του λαιμού της και τα κλειδοκόκαλά της έμοιαζαν με εκείνες του ιδρώτα, που έλουζαν εμένα. Ξεροκατάπια και σηκώθηκα απ' το κρεβάτι.

«Θέλω να ντυθώ...» η φωνή της ήταν χαμηλή και το βλέμμα της απέφυγε το δικό μου.

Στάθηκα μπροστά της και τα ματόκλαδά μου πετάρισαν απ' το άρωμα που έβγαινε απ' το φρεσκολουσμένο κορμί της. Καρύδα. Ίδιο με εκείνο το καταραμένο σαμπουάν που συνηθίζαμε να μοιραζόμαστε, κάθε φορά που κάναμε μπάνιο μαζί. Με το ζόρι συγκράτησα τον εαυτό μου και δεν έσκυψα πεινασμένα να βρω τα χείλη της. Πήρα μια ανάσα με την ελπίδα πως θα καθάριζα τις θολωμένες σκέψεις μου, μα αντιθέτως, η καρύδα τρύπωσε πανηγυρικά στα ρουθούνια μου και έκανε το μυαλό μου να γυρίζει ανεξέλεγκτα.

«Θα περιμένω στην κουζίνα...» είπα με κόπο.

Μου γύρισε την πλάτη, πάντα αποφεύγοντας να με κοιτάξει στα μάτια και άνοιξε την ντουλάπα της. Κρύφτηκε πίσω απ' το ένα φύλλο και εγώ έμεινα στην πόρτα να παρακολουθώ κλεφτά τις κινήσεις της.

Η πετσέτα ακούμπησε το πάτωμα, δημιουργώντας ένα παχύ σωρό από ύφασμα γύρω απ' τα πόδια της και ο κόμπος στον λαιμό μου επέστρεψε. Είδα τα πόδια της να φορούν το μοβ εσώρουχό της και με ένα νοσταλγικό χαμόγελο στα χείλη, φαντάστηκα τις χορευτικές κινήσεις που θα έκανε για να το σηκώσει στους γοφούς της.

Μου είχαν λείψει, όσο ακριβώς μου είχε λείψει και εκείνη.

Δίχως να σκέφτομαι πλέον τις κινήσεις μου, μπήκα ξανά στο δωμάτιο και βημάτισα φουριόζος προς εκείνη. Έπρεπε να αισθανθώ ξανά το σώμα στο δικό μου. Όπως και εχθές το βράδυ. Όπως και προηγουμένως στο μπάνιο. Έπρεπε να ξανακούσω απ' τα χείλη της πως μ' αγαπούσε, γιατί έτσι ίσως κατάφερνα να το πιστέψω.