50. The Heart Wants What It Wants

620 68 11
                                    

Song: The heart wants what it wants

Artist: Selena Gomez

The future that we hold is so unclear,

Liberty's POV

Ένιωθα χαλαρή. Ούτε που θυμόμουν πόσος καιρός είχε περάσει από τελευταία φορα που αισθάνθηκα τόσο ήρεμη. Ο Harry ήταν ακόμη εδώ, βρισκόμασταν και οι δύο ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μου και αν κάθε δέκα λεπτά μια νοσοκόμα δεν έμπαινε απρόσκλητη στο δωμάτιο, θα μπορούσα να προσποιηθώ πως βρισκόμασταν κάπου ολομόναχοι.

Μουσική έπαιζε από το κινητό του και το χέρι του χάιδευε απαλά τα κοντά μαλλιά μου, ενώ μπορούσα να τον ακούσω να μουρμουρίζει τους στίχους. Χαμογέλασα. Η φωνή του δεν είχε βελτιωθεί όσο καιρό ήμασταν χώρια. Φαινόταν παράξενο που και οι δύο μέναμε σιωπηλοί, αφού είχαμε τόσα πολλά να πούμε. Ακόμη πιο παράξενο ήταν το πόσο αργήσαμε να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο, μετά από το παθιασμένο φιλί που ανταλλάξαμε.

Δεν είχαμε την ίδια οικειότητα με πριν μα το δουλεύαμε. Θυμάμαι παλιά μπορούσαμε να αστειευτούμε και να κάνουμε ο ένας τον άλλο να γελάσει χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Τώρα ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό έπρεπε να μπει ανάμεσά μας ένα τηλέφωνο. Ήταν βέβαια πολύ πιο εύκολο να προσποιηθούμε πως όλα ήταν όπως παλιά όταν δεν έβλεπα τον πόνο του και εκείνος τον δικό μου.

Μετά το φιλί η λογική επανήλθε και η σιωπή μας τύλιξε σε μια αμήχανη κουβέρτα. Έδειχνε κουρασμένος, μα ίσως τα χτυπήματα του πατέρα μου να τον πονούσαν περισσότερο από τις σκέψεις που σίγουρα τον βασάνιζαν.

«Είμαι μια χαρά» είχε πει στο ερευνητικό μου βλέμμα όταν προσπαθούσα να υπολογίσω την ζημιά.

Δεν ήταν μια χαρά. Το μάτι του ήταν μοβ και τα χείλη του ελαφρώς πρησμένα, μα σ' αυτό θα μπορούσα να κατηγορήσω τον εαυτό μου. Δεν ήταν ο Harry που ήξερα. Ήταν μια ταλαιπωρημένη εκδοχή του που πάλευε ακόμη να συμβαδίσει με την πραγματικότητα.

«Γιατί κουρεύτηκες;» ρώτησα χωρίς να το έχω σχεδιάσει. Μα όντως αυτό το ερώτημα με βασάνιζε από την πρώτη φορά που είδα το νέο του λουκ.

Ανασήκωσε τους ώμους, ακόμη απέναντί μου χωρίς να μ' αγγίζει. «Ήθελα μια αλλαγή...»

Συγκατάνευσα με ένα νεύμα και δεν είπα τίποτα από αυτά που σκεφτόμουν. Μου λείπουν τα μαλλιά σου. Είσαι κούκλος όμως.

RecoveryOù les histoires vivent. Découvrez maintenant