Recovery

3. Trouble

Song: Trouble

Artist: Halsey

Would you bleed for me?

Liberty'sPOV

Αυτό μου με έκανε να ανοίξω τα μάτια δεν ήταν η θέρμη απ' τις ακτίνες του ήλιου στο πρόσωπό μου. Διάφοροι ψίθυροι έφταναν στα αυτιά μου κι όσο και αν προσπαθούσα να τους αποκλείσω, τόσο εκείνοι δυνάμωναν και ξυπνούσαν τις κοιμισμένες αισθήσεις μου. Αναστενάζοντας άνοιξα τα βλέφαρα, το βλέμμα μου να πέφτει στην άδεια θέση δίπλα μου στο κρεβάτι και στην κλειστή πόρτα του δωματίου μου. Οι ψίθυροι έρχονταν απ' έξω. Σίγουρα οι γονείς μου. Έτριβα το πρόσωπό μου πάντα προσπαθώντας να κρυφακούσω για ποιο πράγμα μιλούσαν. Οι ήχοι έφταναν πνιχτοί, αποκομμένοι στα αυτιά μου. Το όνομα του Harryωστόσο το άκουσα πεντακάθαρα.

«Χώρισε με τον Harry, όλα θα πάνε καλά... Ήταν απλά μια κρίση.»

«Είσαι σίγουρη; Μήπως πρέπει να μιλήσουμε με κάποιον ειδικό;»

«Όχι για την ώρα George. Ας ήμαστε εμείς στο πλάι της και όχι κάποιος ξένος.»

Γύρισα ανάσκελα και κάρφωσα το βλέμμα στο ταβάνι. Σκέφτονταν κιόλας να με στείλουν σε ψυχίατρο; Δεν τους αδικούσα, τρελή συνέχιζα να είμαι. Μπορεί ο έρωτάς μου για τον Harry να γύρισε την τρέλα μου σε αγάπη, μα εκείνη συνέχιζε να κυκλοφορεί στο αίμα μου και να δηλητηριάζει το μυαλό μου. Έπιασα το κινητό μου, - το κινητό της μαμάς μου με την δική μου SIM, από το κομοδίνο για να δω την ώρα. Δεν με παραξένεψε τόσο το ότι ήταν ακόμη εφτά το πρωί, μιας και ομολογουμένως δεν είχα κάνει και τον καλύτερό μου ύπνο την χθεσινή νύχτα, όσο το ηχομήνυμα κάτω από το όνομα του Harry.

Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπάει. Το σώμα μου πάγωσε ενώ το δέρμα μου έκαιγε λες και είχα πυρετό. Ανασηκώθηκα άγαρμπα απ' το στρώμα και πάνω στην ταραχή μου να ακούσω το μήνυμα γρήγορα, το έχασα για μερικά δευτερόλεπτα απ' την οθόνη μου. Με κομμένη την ανάσα το ξαναβρήκα και έβαλα το ακουστικό στο αυτί μου. Μετάνιωσε; Σκεφτόμουν. Θεέ μου, μακάρι να μετάνιωσε.

«Γεια.» στον ήχο της φωνής του τα μάτια μου βούρκωσαν από απρόσκλητα δάκρυα. Δεν περίμενα μετά τον χωρισμό μας πως θα τον άκουγα ξανά. «Είναι αργά, το ξέρω, για αυτό συγνώμη που σε παίρνω. Συγγνώμη που σε παίρνω έτσι και αλλιώς, ξέρω, δεν θέλεις να με ξανακούσεις ποτέ στην ζωή σου, και αυτός είναι ο λόγος που σε παίρνω βασικά...» Αχ τι λες βρε βλάκα, σ' αγαπάω. Έλεγα νοητά. «Σου χρωστάω πολλές συγνώμες Liberty και αν ήμουν στην θέση σου δεν θα με συγχωρούσα... Πονάω...»και εγώ πονάω, μωρό μου.«Πονάω τόσο πολύ και εσύ λείπεις. Και δεν έχω κανέναν. Δεν θέλω να πονάω... Δεν ήθελα να σε κάνω να πονέσεις, σου το ορκίζομαι. Ήθελα απλά να δεις πως είναι να σε εγκαταλείπουν. Γιατί με εγκατέλειψες και εσύ Liberty. Αρκετές φορές. Έτσι ένιωθα κάθε φορά...»Το ξέρω, το ξέρω. Εγώ συγγνώμη, πες πως με συγχωρείς και εγώ τρέχω κοντά σου. Πες πως έκανες ένα λάθος. Πες πως μ' αγαπάς όπως σ' αγαπάω. «Πήρα να σου πω αντίο και να σε ικετέψω να με συγχωρέσεις...» τα λόγια του ακούγονταν σαν από πολύ μακριά ξαφνικά. Άκουγα συρσίματα και κοφτές ανάσες. Η καρδιά μου άφησε έναν ξεψυχισμένο χτύπο έντρομη για την συνέχεια. «Συγγνώμη...» είπε σαν να έκλαιγε. Κάτι έπεσε από κάπου και τα συρσίματα πολλαπλασιάστηκαν. Τον άκουγα να κλαίει και μαύρες αναμνήσεις κατέκλεισαν το μυαλό μου. Τι έκανες; Τι στο διάβολο έκανες;  «Σ' αγαπάω...»