Recovery

52. I Don't Wanna Miss a Thing

Song: I don't wanna miss a thing

Artist: Aerosmith

I could stay lost in this moment forever

Liberty's POV

Ξύπνησα από ψιθυριστές ομιλίες. Το σύννεφο της ευφορίας διαλύθηκε και ένα κλείσιμο πόρτας με επανέφερε άγαρμπα στο παρόν. Για μια στιγμή αποπροσανατολίστηκα. Η ζεστή ανάσα που έπεφτε στο πρόσωπο μου, το καυτό κορμί στο οποίο ακουμπούσα και ανέβαζε επικίνδυνα την ήδη υψηλή θερμοκρασία του δικού μου κορμιού δεν ήταν αισθήσεις που είχα την πολυτέλεια να απολαμβάνω εδώ και αρκετό καιρό.

Αναδεύτηκα και η παλάμη ενός χεριού χάιδεψε την πλάτη μου. Τα χείλη μου αυτόματα χώρισαν σε ένα σπάνιο χαμόγελο. Στ' αλήθεια χαμογελάω; Αναρωτήθηκα. Δεν ξέρω πως βρίσκεις το κουράγιο μα ναι, χαμογελάς εγωίστρια σκύλα. Αναρίγησα. Οι φωνές στο κεφάλι μου μπορούσαν και πάλι να ακουστούν, ίσως γιατί πλέον η ησυχία δεν στολιζόταν με αναστεναγμούς, αγκομαχητά και εκμυστηρεύσεις αγάπης. Μπορούσα να συντονιστώ με όλες τις συχνότητες του νου μου οι οποίες με πολιορκούσαν με οργισμένες ενοχές.

Έκανα την ηρωική έξοδο επιτρέποντας στον εαυτό μου να αναπνεύσει λίγο από το συναισθηματικά φορτισμένο οξυγόνο του δωματίου. Ο αέρας ήταν ακόμη βαρύς με τις ανάσες και τις μυρωδιές από τα ιδρωμένα μας σώματα. Αν και το παράθυρο ήταν κλειστό, ένα ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκαλιά μου μα δεν είχε καμία σχέση με ρίγος παγετού. Ήταν ρίγος ικανοποίησης. Ένα ρίγος μιας εκπληρωμένης προσμονής που καταπώς φαινόταν είχαμε και οι δυο.

Δεν μίλησα για λίγο. Γνώριζα πως είχε καταλάβει ότι ξύπνησα, τα μονοπάτια που διέγραφαν τα δάχτυλά του στην πλάτη μου γίνονταν όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο έντονα. Ούτε και αυτός ωστόσο είπε κάτι. Και ήταν τόσο ωραίο να βρισκόμαστε και οι δυο αγκαλιά, τυλιγμένοι με μια σιωπή αντί για σεντόνι, η οποία ακόμη κρατούσε τα μυστικά του έρωτά μας. Πως άλλαξαν οι στάσεις μας μέσα σε μια στιγμή; Λίγες ώρες πριν η αμήχανη σιωπή στεκόταν ανάμεσά μας σαν τεράστιος ελέφαντας. Για κοίτα μας τώρα...

Είχαμε κάνει έρωτα. Μαζί, στα σκοτεινά, σε ένα φτηνό κρεβάτι μιας κλινικής η οποία υποτίθεται θα με έκανε να σκέφτομαι πιο υγιεινά και πιο λογικά για την ζωή μου. Η λογική μου ωστόσο είχε αντικατασταθεί με αισθήματα και ούτε φόβο ούτε άγχος αισθανόμουν για αυτό. Για να ήμουν απόλυτα ειλικρινής αισθανόμουν ανακούφιση.