Kör Talih +18

41. Bölüm (babam..)

"Ve hamburgerler geldi!" deyip Aktan elinde ki poşetlerle içeri girdi. İkisi yere oturup poşetleri açmaya başladılar, benim başım ağrıyordu, bunlar çok fazla gelmişti..

"Anne sana da var burda, sende gel"

"Bebeğim ben uyumak istiyorum, siz yiyin olur mu?"

"tamam, biz sana bırakalım sonra ye o zaman"

"Tamam hayatım, iyi geceler" deyip yanağını öptüm ve ayağa kalkıp odama çıktım.

Üzerimi değiştirip yatağa uzandım.

Tanıyamıyorum..

Adal Aktan'ın banası olduğunu öğrense çok mutlu olurdu ama bana kızardı, benden nefret edebilirdi..

&

"Uyan!" Adal'ın sesini duymamla birden yataktan sıçramam bir oldu. "Annecim?"

"sakladın!"

"Adal, iyi misin?" bana çok kötü bakıyordu, sinirliydi.

"Babamı benden sakladın! Nefret ediyorum senden! babamla gidicez! kendin kal burda!"

"Adal.. Sen.. annecim nerden öğrendin?"

"babam söyledi! gidiyoruz biz, sen burda tek başına kal!" dediğinde içeri Aktan elinde valizle girdi. "Oğlum, gel gidelim" deyip Adalı kucağına aldığında hemen ayağa kalktım. "Aktan yapma! lütfen yapma"

"Bunu sen istedin Ela"

"Aktan, oğlum o benim.."

"Sen benim annem değilsin.. Benim annem benden saklamazdı.."

"Adal annecim.."

"Baba gidelim" deyip Aktan'ın boynuna sarıldı. Kapıdan çıktıklarında peşinden koşmaya başladım. Merdivenlerden iniyorlardı, "Adal annecim lütfen gitme"

Kapıyı açtıklarında Adal'ın koluna dokundum, Adal'ın yok olmasıyla birden gözlerimi açtım.

"Ela, uyan hadi, iyi misin?" yanağıma dokunan Aktanı gördüğümde doğruldum. "Adal nerde?"

"Uyuyor, sen iyi misin?"

"Sen Adala söyledin mi?"

"Hayır"

"Aktan.." deyip boynuna sarıldım.. "Çok özür dilerim.."

"Ne için?"

"Söylemeliydim.. oğlunu söylemeliydim.."

"Nerden çıktı bu?" deyip ayrıldı ve gözlerini kaçırdı. "Aptallık ettim.." dediğimde göz yaşlarım dökülmeye başladı.

"Ağlama.."

"Çok özür dilerim, gerçekten korktum.."

"Ela yeni mi aklına geldi, ağlamayı keser misin?"

"Özür dilerim.." deyip göz yaşlarımı sildim. "Bir şey soracağım, Miray nerde?"

"Ben durumu anlatınca otele gitti, çok ısrar ettim gitme diye ama dinletemedim"

"Ela, ağlama artık"

"Sabah kesin anlatacağım, başka çarem yok, başka bir şekilde öğrenmemesi lazım.."

"ne yaparsan yap, söyle yeter, sakladığını falan söylemene gerek yok, ikimizde yeni öğrenmiş gibi yaparız"

"Aktan.."

"Ela hadi uyu" deyip ayağa kalktı, "sen nereye gidiyorsun?"

"aşağı da uyuyacağım"