Kör Talih +18

68. Bölüm (acı, tatlı)

3 Saat sonra (Aktan Karasoy)

Telefonun iğrenç sesiyle gözlerimi açtığımda doğruldum ve telefonu elime aldım.

Ozan arıyordu, mutlulukla ayağa kalktım. Sonunda, sonunda...

"Efendim Ozan" deyip giyinme odasına girdim.

"abi nerdesin sen?" dediğinde hoparlörü açıp masaya koydum ve üzerimi değiştirmeye başladım.

"geliyorum şimdi"

"Aktan sen iyi misin? durumun farkında değilsin sanırım" dediğinde pembe çantayı aldım ve odadan çıktım.

"farkındayım farkındayım, oğlum kızım doğuyor lan nasıl farkında olmayayım"

"Aktan, lütfen haberin olmadığını söyleme abi... Lütfen" dediğinde duraksadım.

Neyden haberim olacaktı.

Yutkundum, konuşmaya çalıştım, sesim çıkmıyor gibiydi...

Ozan'ın ağlamaya başladığını duydum...

"O-ozan..."

"Abi Allah kahretsin ya! Aptalsınız var ya!" dediğinde telefon birden kapandı.

Merdivenlerden nasıl indiğimi bile bilemezken evden çıktım koşarak, arabaya bindim, gaza yüklendim...

Neyden haberim yoktu...

Neyden...

Telefonumu alıp Miray'ı aramaya başladım.

"Efendim Aktan"

"Miray bak, bu Ozan aptalı neyden bahsediyor!"

"Aktan, Ela'yı ameliyata aldılar" 

"zaten sezaryen olma ihtimali vardı evet!"

"çocuk Ela'yı zehirliyormuş, eğer bugün doğuma alınırsa Ela masa da kalırmış, eğer sancıyla normal doğuma alınırsa Ela yaşarmış ama bebek sakat kalabilirmiş, Ela şimdi istedi, babanın onayı gerekiyor dediler, Ela yalvardı Serraya senin onu isteyeceğini biliyordu, sonra bende senin izninin olmasının gerektiğini söyleyip çıktım, sonra yarım saat geçti içerden çıktılar imzalı kağıtlarla, seni aradıklarını ve bebeği öncelik tuttuğunu söylediler, imzayı da Ela'nın atmasını kabul ettiğini söylediler..." 

"ş-şimdi ameliyatta mı?"

"3 saat oldu" dediğinde telefonu kapattım.

Kafamda bin türlü düşünce vardı, nasıl? Nasıl benden habersiz böyle bir şey yapabilirler? Bana sorsalardı tabi ki Ela'yı seçecektim, neden Ela... Neden yaptın... 

Yetişebilir miydim? yetişebilir miydim...

Gaza daha fazla yüklendim, önüme gelen her arabaya korna bastım, içim de kötü bir his yoktu, yaşayacaklardı, kızım da, Ela'm da yaşayacaktı eminim...

Lütfen, lütfen yaşasınlar...

Yol boyunca etmediğim dua kalmamıştı, en sonunda hastaneye geldiğimde arabadan indim ve koşarak içeri girdim, danışmaya gidip kat öğrendim, asansöre bindim, robot gibi hareket ediyordum, beynim bambaşka davranıyordu...