Córka Starka

45

Szybko zabrałam Lokiego do medyków. Wiedziałam jednak że tylko ja mogłam go wyleczyć. Ja muszę.

Siedziałam przy łóżku, trzymając Lokiego za rękę. Bałam się ją puścić. Chcę czuć jego puls. A co jeśli nie wyczuje go?

Wzięłam głęboki wdech. Muszę się opanować. Sledzialm wzrokiem biegających medyków. Czułam że są bezsilni

-mogę go zabrać do siebie? Mogę spróbować mu pomóc a wy nie wiecie co robić - odezwałam się wreszcie do jakiejś kobiety

Kobieta chwilę się zastanawiała. W końcu kiwnela głową. Wzięłam go za rękę. Teleportowalismy się do jakiegoś pustego pokoju

-sprobóje cie uzdrowić - pocałowałam go w głowę i lekko się odsunęłam. Nie mogłam zatrzymać łez. Tak bardzo się bałam że coś źle zrobię.

Wzniosłam się w powietrze. Wszystkie emocje buzowały w mojej głowie. Przez moje ciało przelała się moc. Czułam że mogę wszystko.

Promień poświaty skierowałam do rany Lokiego. Była cała czarna. I maleńkie czarne żyłki wychodziły z rany. Wyglądało to jakby rana chciała zakazić całe ciało.

Skupiłam się na Lokim. Po kilku minutach nic się nie działo. Jedynie Loki odzyskał przytomność

-czy ty uratowałaś mnie z piekła żeby wysłać mnie w kolejne? - zapytał po chwili

-Loki gadasz głupoty. Jeszcze nie odzyskałeś pełnej świadomości. Byłeś długo nie przytomny - wyjaśniłam

-ale... ja wiem co mówię, szkarłatno wiedźmo - jego poważny ton mnie przeraził

-A jednak się zapominasz synu - odezwała się Frigga

-matko, z całym szacunkiem lecz... - zaczął ale matka mi przerwała

-nie istotne. Teraz Emily idzie odpocząć. Zasłużyła, bo uratowała ci życie, z resztą nam wszystkim. Odprowadzę cie a ty Loki przemyśl swoje zachowanie

I ruszyliśmy do "mojej" komnaty. Jeszcze szybko zerknęłam na Lokiego. Był zdezorientowany

-wiem że masz obawy co do jego zachowania. Ale uwierz mi, przejdzie mu i wróci do ciebie z przeprosinami - zapewniła królowa

-zapewne. Byłam zaskoczona że mówi do mnie szkarłatna wiedźma i ten poważny ton. Oby szybko mój Loki powrócił - powiedziałam szczerze

-to twoja komnata czuj się jak i siebie. Służąca zawoła cie na kolację i wzywaj ją w razie czego. Byłaś tu długi więc czuj się jak u siebie w końcu jesteśmy jak rodzina - zaśmiała się Frigga

-taaak. Jak rodzina - odwzajemniłam uśmiech i znikłam za drzwiami. Pokój się nie zmienił od mojego wyjazdu. Taki sam

Byłam wykończona całym dniem więc się wykąpałam, przebrałam i położyłam do miękkiego łóżka.

Byłam zmęczona dniem. W końcu uratowałam cały azgard i Lokiego. Przy okazji nie zginęłam z rąk obcych.

Szybko usnęłam

Obudził mnie zgrzyt otwierających się drzwi. Zerknęłam pół widząc. Stał tak Loki

-hmm? - przeciągam

-przyszedłem pogadać... - zaczął niepewnie Loki

-pogadamy rano... chcę spać.. - jękłam zaspana

-jest 14, Emily - zaśmiał się Loki

-coo? Ile spałam? - zarwałam się lekko

-od naszej ostatniej rozmowy... czyli jakieś 21 godzin...