LİLA | TAMAMLANDI

16-) Lila

     👇🏿
👉🏻⭐️👈🏼 
      👆🏾
Değerli okuyucularım, sizden ricam bölümlere yıldız atmanız ve yorumda yaparsanız harika olur tabii. Hatta ve hatta takip ederseniz tadından yenmezzz. Bunları çok görmeyin lütfen🥺 Rica bitmiştir, okuduğunuz için teşekkür ederim...

İyi okumalar dilerim💜

16.Bölüm;

Uzatılan soğuk suyu elime aldığımda "Teşekkür ederim yenge" diye mırıldandım.

İçeriye girdikten sonra karşıma çıkan ilk koltuğa oturmuştum. Görkem'in eşi su ister misin diye sorunca onu reddetmemiştim. Çünkü hemen kendime gelmem lazımdı. Üçüncü bardağımı da bitirdikten sonra boş bardağı masanın üzerine bıraktım.

"Bir bardak daha ister misin?" diye sordu, Görkem'in eşi. Her su isteyişimde mutfağa kadar gidip geliyordu. Son bardağımı bile pes edecek mi diye istemiştim ve pes etmeyerek bana o suyu üçüncü defa getirmişti. Ayıp olmasın diye bu bardağı da sonuna kadar içmiştim.

Dakikalar önce öğrendiğim bu gerçeği beynim algılayana kadar söylemekten çekinmeyecektim. Görkem'in eşi veya yenge.

Görkem hakkında öğrendiğim her yeni bir bilgi de şaşırmadan edemiyordum. İlk önce babasının Esad Bey olduğunu öğrenmiştim. Bu içler acısıydı. Öyle kötü bir babanın böyle düşünceli bir çocuğa sahip olması haksızlıktı. Esad Bey oğlunu hak etmiyordu. Buna ayrı üzülmüştüm.

Şimdi ise Görkem'in evli olduğunu öğrenmiştim. Aslında parmağına baksam bu haberi daha önceden de öğrenebilirdim ama hiç dikkatimi çekmemişti. İkisinin de parmağını saran gümüş yüzük resmen 'ben buradayım!' diye bağırıyordu.

Ayrıca birbirlerine çok yakışıyorlardı.

"Teşekkür ederim yenge, bu kadar yeterli."

Verdiğim cevaba şükreder gibi hemen Görkem'in yanına oturdu. İkisinin garip bakışları üzerimde geziniyordu. Dakikalar önce bana ne olduğunu anlayamamışlardı. Ben de anlayamamıştım ama çaktırmamaya çalışıyordum. Görkem'in sevgilisi olduğu gerçeğini atlatamadan evli olduğunu öğrenmiştim. Gül gibi, nazik, naif Görkem, çoktan başkasının kısmetlisi olmuştu bile.

"Görkem abi ile kaç yıldır evlisiniz?" diye sordum.

Görkem söylediğim kelimeye karşı gözlerini devirdi, "Şöyle demekten vazgeç, bana abi deme." diyerek tekrar beni uyardı.

Evli oldukları yüzüme vurulduğu andan beri Görkem'e Görkem abi, Erna'ya ise Yenge diyordum.

Anca böyle söyleye söyleye dilime, gönlüme ve aklıma söz geçirebilirdim. Kendimi aynı altı yaşlarda bir kız çocuğunun kendinden yaşça büyük bir oğlanı sevip, oğlanın düğününe gitmiş ve başkasıyla evlenmesine şahit olmuş gibi hissediyordum. Üzerimde öyle bir yıkım vardı.

Erna içten bir şekilde gülümsedi, "Henüz yıl olmadı." Yüzündeki gülüş o kadar içtendi ki, galiba hayatında aldığı en iyi kararın mutluluğunu yaşıyordu. Dalgalı, siyah saçlarını arkaya doğru attı. "5 ay oldu."

"Ne güzel!" dedim hevesli çıkması için uğraştığım sesimle. "Allah tamamına erdirsin."

"Çok teşekkür ederiz."

Başka sorabilecek bir şeyim yoktu aslında. Kendimi onların arasında görümce gibi hissetmiştim. Evlerinde kalacak olmam, rahatsız hissettirmişti. Aramızda başlayan sessizliğe dayanamayıp ayağa fırladım "Artık bana müsaade..." Üstümde olmayan tozları hızla çırptım.