LİLA | TAMAMLANDI

15-) Lila

Bölümleri beğenirseniz ve yorum yaparsanız çok seviniriim🥺💜

15.Bölüm;

(22.03.2020)

Mart ayında olmamıza rağmen havalar soğuktu. Kışın dondurucu soğuğu geride kalmış, kırıntılarını üzerimize dağıtıyordu. Güneş var olduğu halde pek etki etmiyordu. Akşam yine buralar buz gibi oluyordu.

Kabanımı giyinip aceleyle evden çıktım. Oldukça geç kalmıştım, yarım saattir beni bekliyorlardı.

Bugün Poyraz'ın evine gidecektim. Küçük kardeşi Eymen ile tanışacağıma söz vermiştim. Uzun zamandır bu anı bekliyordum ama bir türlü nasip olmamıştı.

Sitenin önündeki taksiye binip evin adresini verdim. Eymen için aldığım oyuncağı koltuğun köşesine bıraktım.

Bu oyuncak diğer oyuncaklara göre farklıydı. Eymen yatalak bir çocuk olduğu için hareket etmekte zorlanıyordu. Ellerini bile kaldıramayacak kadar güçsüz kolları vardı. Bu yüzden parmaklarını bir nebze olsun hareket ettirebilmesi için bir alet almıştım. Zor bir ihtimalde olsa, hareket ettirebileceğine inanıyordum.

Aldığım renkli çarkı çevirmeye çalıştıkça içindeki su ve minik oyuncak arabalar hareket edecekti. Hem onun hoşuna gidecek hem de parmaklarını hareketsiz bırakmayacaktı.

Eymen'in anne ve babası yakın bir zamanda vefat etmişti. Ayrıca onlar Poyraz'ın da anne ve babası oluyordu.

Yıllarca çocuk sahibi olmak isteyen bu çift çocukları olmayınca bir süre sonra evlat edinmeye karar vermişler. Bir arkadaşlarının vesilesiyle Poyraz'la tanışmışlar ve onu evlat edinmek istemişler.

Poyraz o zamanlar beş yaşında küçük bir çocukmuş. Annesi ve babasına ne olmuştu bilmiyorum ama terk edildim diye söylüyordu. Bazen babasının öldüğünü dile getiriyordu. Tam olayı kimse bilmiyordu, ama Poyraz hatırlıyordu. Buna emindim. Sadece bize söylemek istemiyordu.

Bu çiftin oldukça mal varlığı varmış. Poyraz geldikten sonra hep onun eğitimi için harcamışlar. Poyraz'ı çok sevmişler, el üstünde tutmuşlar. Yıllar sonra hiç çocukları olmayan bu çiftin Eymen adında bir çocukları dünyaya gelmiş.

Bu çift akraba evliliği yaptığı için Eymen bazı hastalıklarla dünyaya gelmiş. Doğuştan zihinsel engelli ve yatalak olan Eymen'i ailesi hiçbir zaman dışlamamış. Ne Poyraz'ı ne de Eymen'i birbirinden ayırmışlar. 

Poyraz'da Eymen'i kardeşi olarak görmüş ve onun için canını vermeye hazır bir bomba gibi etrafta dolaşır olmuş.

Bu çift bir uçak kazasına kurban giderken, Poyraz'ın Eymen'den başka kimsesi kalmamıştı. Her zaman onunla ilgilenir ve boş vakitlerinde Eymen ile oynar olmuştu.

Şimdi de benim Eymen ile tanışma vaktim gelmişti. Poyraz'ın aşkla bahsettiği kardeşini merak ediyordum. Onunla tanışmak için sabırsızlanıyordum.

Taksi lüks bir villanın önünde durunca parayı ödeyip arabadan aşağıya indim. Burası kocaman bir evdi. Gözden uzak olması ise tamamen Eymen içindi.

Eymen'in genellikle seslerden rahatsız olduğunu ve en ufak seste korktuğunu biliyordum. Onun için bu ıssız yerde yaşamaya karar vermişlerdi. Eymen için en uygun ortam, burasıydı.

Kapının zilini basar basmaz açıldı.

"Lila, Hoş geldin!"

Karşımdaki oğlana göz gezdirdim. Bu hali neydi böyle! Ufak bir kahkaha atıp içeriye girdim.