အခန်း - ၆၁
Lighthouse Of Love 💜 အချစ်မီးပြတိုက်လေး
တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားသည့် ဦးရင်ခွင်ထဲကရုန်းကြည့်ပေမယ့်မရပေ။ ဘာလို့များအိပ်နေတဲ့လူလက်ထဲကနေတောင် မရုန်းနိုင်ရတာလဲလွန်းငယ်ရယ်။
လွန်းငယ်လက်လေးနှင့် ရင်ဘက်ဆီပုတ်၍ နှိုးမိသည်။ နာမည်ခေါ်နှိုးဖို့က ဦးလို့လဲမခေါ်ချင်သေးဘူး၊ လောပန်းလို့လဲပြန်မခေါ်ချင်တော့ဘူး၊ ဦးဥဿာခမ်းထည်လို့လဲ မခေါ်ချင်ပြန်ဘူး။ လွန်းငယ်ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်းမသိသည်မို့ နာမည်မခေါ်ပဲဒီအတိုင်းသာ ပုတ်၍နှိုးသည်။
"ခလေး နိုးနေပြီလား ထပ်အိပ်လေကွာအစောကြီးရှိသေးတယ်"
"လွန်းငယ်ကိုလွှတ်ပေးပါအုံး"
"ဟွန်...ဘာဖြစ်လို့လဲခလေး"
"ဟို ရူး.. ရူးပေါက်ချင်လို့"
ဥဿာကိုမကြည့်ပါပဲငုံ့၍ဖြေနေလေသည့်ခလေးက ဒါလေးပြောတာတောင်ရှက်နေရှာသည်။
"အာ.. ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ"
ဖက်ထားသည်ကိုလွှတ်၍လက်လေးဖယ်ပေးလိုက်သည့်အခါ အတင်းထပြေးသွားလေ၏။ ဒီခလေးအလျှင်လိုနေရင်လဲ အစောထဲကပြောရောပေါ့ကွာ။
ဦးကဘာဆိုဘာမှကိုအခွင့်ကောင်းမယူခဲ့သည်ကို လွန်းငယ်ကိုယ်ထက်ကအင်္ကျီလေးက သက်သေပြနေလေသည်။ လွန်းငယ်တစ်နေ့ကဝတ်ထားသည့်အင်္ကျီလေးပဲ မလဲရသေးသည်မို့ မနက် ၅ နာရီဖြစ်နေပေမယ့်လဲ လွန်းငယ်ရေချိုးချင်နေရပြီဖြစ်သည်။
လက်ကလေးတွေလိမ်၍ အိပ်ယာဘေးလာရပ်နေသည့်ခလေးက တစ်ခုခုကိုပြောချင်နေမှန်းသူသိသည်။
"ပြီးပြီလားခလေး"
"ဟုတ်"
"လာလေ ပြန်အိပ်မယ်"
"လွန်းငယ်ရေချိုးချင်လို့ အဲ့တာ..."
"ခလေးအင်္ကျီတွေအရင်လိုပဲအဲ့အခန်းထဲမှာရှိတယ် ခလေးယူပြီးချိုးလိုက်နော်"
"ဟုတ်"
လွန်းငယ်နှင့်မစိမ်းသည့် နေရာသို့လွန်းငယ်ဝင်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ သို့ပေမယ့်အရင်ကနှင့်မတူပဲ အကုန်ပြောင်းလဲနေသည့်နေရာကြီးကြောင့် လွန်းငယ်ရင်သက်ရူမောစွာဖြင့် သတိလက်လွတ်ငေးမိသည်။
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
