အခန်း- ၆၄
Lighthouse Of Love 💜 အချစ်မီးပြတိုက်လေး
"အစ်မတောင်းပန်ပါတယ် အစ်မအတ္တတွေကြောင့် ညီမတို့အခုလိုခံစားနေရတာပါ အစ်မမှားမှန်းသိပါပြီညီမရယ် "
ဒေါ်ခင်ကုတင်ထက်၌ ကျောက်ရုပ်ပမာပင်မျက်နှာတည်၍ နေလိုက်သည်။ သမီးလေးလပေါင်းများစွာခံစားခဲ့ရတာတွေကို ဒီလိုခဏလေးခွင့်လွှတ်ဖို့တောင်းခံတာနဲ့ ခွင့်လွှတ်ရကြေးတဲ့လား။
"သမီးလွန်းငယ်ကိုလဲ အစ်မတောင်းပန်မှာပါ ဒါပေမယ့်ညီမတို့ရယ် ညီမတို့အပေါ် စော်ကားခဲ့တာတွေကို နောင်တရနေပါပြီ တကယ်ကိုနောင်တရနေပါပြီ...အဲ့နေ့ကသာသမီးလွန်းငယ်မကယ်ရင် အစ်မဒီအချိန် ဒီနေရာမှာရှိမနေလောက်တော့ဘူး"
ဒေါ်ဝင့်ထည်တောင်းပန်နေပေမယ့်လဲ အရာမဝင်စွာတစ်ဖက်မှဘယ်လိုမှကို တုန့်ပြန်မလာပေ။ ကျေနပ်တဲ့အထိ တောင်းပန်ဖို့တွေးထား၍ လျစ်လျူရှုတိုင်းပြန်ဖို့မတွေးမိပါပေ။
လွန်းငယ်အခန်းထဲဦးနှင့်အတူဝင်လာဆို မြင်လိုက်ရသည့်လူကြောင့် လွန်းငယ်ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားရသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် ကြောက်စိတ်များ ကြီးစိုးလာပြီး ဒူးများတုန်၍ထိပ်လန့်နေမိ၏။ ပါဝါသိပ်ကြီးတာပဲအန်တီရယ်။ လွန်းငယ်အတွက်အန်တီကအတိတ်ဆိုးကြီးနဲ့ အကြောက်ရဆုံးလူသားတစ်ဦးဖြစ်နေခဲ့တာပဲ။ အန်တီနှင့်တွေ့ဆုံမှုများဟာ အမှတ်တရဆိုးများသာဖြစ်၍ အန်တိ့ကိုကြာကြာမကြည့်ရဲပဲ လှည့်ပြေးရန်သာကြံမိပါသည်။
"ခလေးဘယ်လဲ"
တုန်တုန်ရီရီနှင့် ခေါင်းခါပြနေသည့်ခလေးက ဥဿာကိုအတင်းတွန်းဖယ်နေလေသည်။
"သမီးလွန်းငယ်"
မကြားချင်သောအသံကို ကြားလိုက်ရ၍ တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူသွားရ၏။
"ဟင့်အင်း...အန်တီရှေ့တိုးမလာနဲ့ "
ဦးအနောက်သို့ အမြန်ပင်ဝင်၍ပုန်းမိလိုက်၏။ အချိန်တွေကြာသွားပေမယ့် မေ့မရသေးသည့်အန်တီ့လုပ်ရပ်များကြောင့် လွန်းငယ်ရှောင်ဖယ်မိပါသည်။ ကားမတော်တဆဖြစ်ခဲ့သည့်အချိန်ဟာ လွန်းငယ်ဘဝတွင် အကြောက်ရဆုံးနှင့် ပြန်မတွေးချင်ဆုံးအချိန်ပင်ဖြစ်ခဲ့၏။ ယခုအန်တီ့ကိုမြင်လိုက်ရတော့ အဲ့နေ့ကအဖြစ်တွေကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပင် ပြန်မြင်နေရပြီဖြစ်သည်ကြောင့် ထိပ်လန့်မိသည့်လွန်းငယ်မှာ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်သာသိပါသည်။
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
