Elisa Yıldırım, erkek arkadaşı ve dostlarıyla çıkacağı tatilin heyecanı içindedir. Birkaç gün teknolojiden uzaklaşmanın, telefonun çekmediği ve internetin olmadığı bir dağ evinde sevdikleriyle vakit geçirmenin ona iyi geleceğini düşünmektedir.
Anca...
Selamlar dostlarım. Hepinize iyi bayramlar diliyorum. Oy vermeyi ve satır aralarına yorum yapmayı lütfen unutmayın ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elisa Yıldırım...
Duru'yla tanışmamın üstünden neredeyse bir hafta geçmişti ve genç kız aradan geçen her bir günü beni tanımak için yoğun girişimlerde bulunmakla harcamaktan ve birbiri ardına sorular sıralamaktan çekinmiyordu. Kaç yaşındaydım? Üniversitede hangi bölümde okuyordum? Sevgilim var mıydı? O pislik herif beni aldatmış mıydı? Buna nasıl cüret ederdi?
Duru'yla birlikte vakit geçirmek sadece onun beni tanımasını değil, benim de onu yakından tanımama olanak sağlamıştı. Liseden yeni mezun olmuş, ancak yaşanan bu tatsız gelişmeler yüzünden üniversiteye başlayamamış ve okulunu dondurmak zorunda kalmıştı. Birkaç ay önce kendisini aldatan sevgilisinden ayrıldığını öğrendiğimde genç kıza karşı daha fazla sempati beslemekten kendimi alamamıştım.
Ona şakayla karışık kader ortağı olduğumuzu söylediğimde önce kahkaha attı, ardından suratını buruşturdu ve travmalarımıza gülmenin psikolojideki anlamını sorgulamayı hiç istemediğinden bahsetti.
Burada geçirdiğim süre, zaman algımın buğulanmasına neden olmuştu. Bu yüzden Duru ve Çınar bana arkadaşlık ederken zamanın nasıl geçtiğini fark bile etmemiştim. Günler benim için birbirini kovalayan sayılardan ibaret olmaya başlamıştı.
Bu yüzden bir sabah Çınar bugünün yılbaşı olduğunu söylediğinde hayatımın şokunu yaşadım.
Sadece dakikalar önce uyanmanın verdiği mahmurluk yüzünden bir an gözlerimi kırpıştırdıktan sonra, "Nasıl yani?" dedim afallayarak.
Yattığı koltuktan kafasını kaldırıp bana baktı. Televizyonda bir belgesel oynarken gözlerini kıstı. "Neyi sorguladın tam olarak?" derken sesi alaycıydı. "Yeni yıla giriyoruz, bir yılı geride bırakıyoruz falan işte."
Aradan geçen zamanın çokluğu afallamama neden olurken yavaşça yanındaki koltuğa oturdum. Yeni yılla ilgili daha farklı planlarım vardı; gerçekleştirmek istediğim hayallerim. Oysa şimdi hepsi birer rüya gibi geliyordu.
Derin bir nefes alıp arkama yaslanırken dostlarımı düşünmeden edemedim. Sık sık ne yaptıklarını merak ediyor, evimize giren o canavarın onlara da bulaşıp bulaşmadığıyla ilgili telaş ediyordum.
Dudaklarımı kemirirken Çınar'ın sözleri daldığım düşüncelerden beni çekip çıkardı: "İyi misin?" Sesi meraklanmış ve benim için endişelenmiş geliyordu.
Düşünceli tavrı karşısında hafifçe gülümsedim. "İyiyim," dedim yarım ağız. Söylediğime inanmadığını belli edercesine kaşlarını kaldırınca gerçeği söylemek zorunda kaldım. "Bu yılbaşı pek hayalimdeki gibi geçmedi," diye itiraf ettim. Ciddiyetimi görünce yattığı yerden yavaşça doğrulup tüm dikkatini bana verdi.
