Dashuri nën rrezet e errësirës

[26]

"Aleks, me thuaj"-flet sapo ai i hap telefonin.

"Deri tani asgje vella"-flet ai dhe degjon Benin te shfryej.-"rri i qete, do ta gjejme."

"Qe do ta gjejme e di une, por nuk e di cfare po i bejne ata kopilat tani."-thote ai i acaruar nga mendimi se ata mund ti benin dicka.

"Mos mendo keq Ben, do bejme cdo gje qe eshte e mundur per ta gjetur Rainen sa me pare."

"Nxito, nuk mund te jem i qete"

"Po shkojme te shohim kamerat ne ate rruge."

Mbyll telefonin me Aleksin dhe ulet ne kolltuk duke pire nje gote whiskey. Mendimet e tij janë të zëna nga frika dhe ankthi për Rainën. Ai përpiqet të qetësojë trazirat e brendshme duke shijuar çastin e vetem të qetësisë që i ofron alkoli.

Por, mendja e tij nuk pushon të shqyrtojë ato që mund të ketë përjetuar Raina deri tani. Fjalët e tyre, dhuna që ajo mund te kete pësuar, e nxjerrin nga vetja.

Ndërkohë, Aleksi është duke shikuar kamerat e sigurisë në rruge për të gjetur ndonjë gjë që mund t'u ndihmojë për te gjetur Rainën. Ai bën përpjekje të vazhdueshme për të mbledhur informacione, duke u përkrahur edhe nga njerezit e tyre.

* * *

"Ha pak bijë."-futet me nje tabaka ne dore perseri gruaja e moshuar.

"Nuk dua"

"Nuk ke ngrene asgje moj vajze."

"Nuk kam uri."-thote ajo e strukur ne cep te shtratit.

Gruaja e moshuar insiston.

Raina pranon me rezistencë të lehtë. Në të vërtetë, ajo nuk ka shumë oreks, por shikon fytyrën e kujdesshme të gruas dhe ndjen një lloj përkujdesjeje dhe afërsie. Ajo merr një lugë të vogël ushqim dhe e provon me ngadalë. Ishte e shijshme.

Me një buzëqeshje të vogël, Raina i drejtohet gruas me zë të dridhur:

"Faleminderit"

Gruaja e moshuar buzëqesh dhe i ledhaton doren.

"Me jep dicka qe te kontaktoj me nje te aferm tendin bije."

Raina ndalon per pak sepse nuk ishte e sigurte nese duhet ti jepte numrin e Benit. Por ajo grua i dukej sikur me te vertete donte ta ndihmonte.

"E kuptoj shqetësimin tënd bije"-i thote ajo sikur ti kishte lexuar mendjen.-"mund te kesh besim te plote te une."

"Faleminderit. Po te jap numrin."

Ajo nxjerr nje leter dhe nje stirolaps nga xhepi, pastaj shikon nga Raina per te vazhduar. Pasi Raina i thote numrin ajo fut letren ne xhep.

"Ji e qete. Ai do te vije per ty."

"Faleminderit qe po me ndihmon."

"Asgje moj vajze, tani me duhet te largohem. Mbaroje ushqimin ti."

Ajo i buzeqesh dhe del nga dhoma duke e mbyllur deren me çeles perseri.

Raina vazhdon te haje ushqimin qe kishte pergatitur gruaja. Shpresonte qe ajo grua ta ndihmonte dhe Beni te vinte sa me shpejt pasi ai vend i dukej sikur po e mbyste.

Pasi mbaron se ngreni, shtrihet ne shtrat per te flejtur. Dera u hap menjehere duke krijuar nje zhurme te madhe, gje qe beri qe ajo te zgjohej e trembur.

Raina ngrihet menjehere nga shtrati dhe po e shihte e frikesuar per ate cfare mund ti bente ai.

Ai buzeqesh ne cep te buzes.

"Meqenese nuk ma tregove vendodhjen e atij shker**tes, atehere do me duhesh per dicka tjeter"-i afrohet duke e shikuar djallezisht.

E kap ate nga krahu dhe e mbeshtet ne mur.

"Cfare po ben?? Me lesho."

Ai i kap te dyja duart dhe ia ngre larte ndersa me doren tjeter po i prekte buzet dhe pastaj e kalon te supet e saj.

"Mos guxo!"-thote ajo duke hapur syte ndersa ai e puth ne buze. Ajo po perpiqej ta largonte por ndihej e pafuqishme për të përballuar forcën e tij.

Me doren tjeter qe kishte te lire e dergon ne fundin e bluzes se saj dhe ia heq. Fillon ta puth ne qaf dhe pastaj zbret poshte.

"Ndaloo"-bertet ajo por ai nuk po ndalonte.-"te lutem ndalo"

"Pusho k**v!"-bertet ai dhe ne ato momente degjon zilen e telefonit te tij. Leshon Rainen dhe largohet jashte. Ajo ulet ne dysheme duke qare dhe duke iu shpifur vetja nga puthjet e tij.

Po shpresonte qe gruaja e moshuar ta ndihmonte sa me pare sepse nuk mund te qendronte me shume aty.