Dashuri nën rrezet e errësirës

[33]

"Ihhhh ore debil"-i gjuan fort ne faqe dhe ngrihet nga shtrati ndersa ai zgjohet i traumatikosur.

"Dreqin Rai çfare ke?"

"Me mua ke flejtur ti o pedofil?? O perdhunuesss"

"Zot na ruj!"-flet ai pergjumesh duke u kthyer nga ana tjeter.

"Ore debil?"

"He"

"Pse debil je ti qe pergjigjesh?"-qesh ajo ndersa ai shfryen duke qeshur.-"nejse, nejse nuk eshte se nuk e dinimi kete gje."

"Cfare deshe o kalama i flliq?"

"Aa poo, ne shtepi esht babi jot?"

"Po"

"O Zot po une si do dal?"

"Nga dera m jet"

"Jeta syve tuj. Ua faleminderit qe ma the un po mendoja te dilja nga dritarja."

"Po budalle je ti"

"He re ngrihu tani se nuk dal dot vetem"

"Ngrit jam"

Ajo e shikon e hutuar duke mos e kuptuar ne fillim por pasi i shkeli ai syrin ajo u skuq.

"Vdekshh"

"Siper teje ishalla"

"O debil"

"Mire pra poshte teje"

"Uaa cfare trapi!"

"Po ti kte timin sheh a?"

Ajo del nga dhoma menjehere dhe sheh qe nuk kishte njeri ne katin e poshtem, keshtu qe zbret shkallet dhe sapo do te hapte deren hidhet perpjete kur degjoi zerin e Aleksit.

"Raina ketu paske qene ti?"

Ajo kthehet nga ai me nje buzeqeshje ne fytyre.

"Po"

"Po pse po iken ashtu si hajdute?"-qesh ai ndersa ajo qesh ne siklet.

"Une? Jo. Hemm si ja kalove mbreme me Danielen?"

"Mire"

"Mire..po shkoj une."

"Shihemi"

Dola jashte dhe u kujtova qe takat e mija ishin ne dhomen e atij budallit. Ngjis shkallet me shpejtesi duke mbajtur fustanin me duart qe mos tu pengoja dhe hap deren e dhomes se tij furishem.

"O Zot"

Mbyll syte me duar pasi pash qe ai ishte me bokse. Dal jashte por pashe qe xhaxhi Meti doli nga nje dhome dhe u futa menjehere brenda duke mbyllur deren pas vetes.

"He sa shpejt te mori malli per mua?"-thote Beni. Edhe pse kisha vendosur duart para syve e dija qe ai tani ishte duke buzeqeshur si djalli.

"Erdha te marr takat re"

"Po merri cfare pret?"

"U veshe ti?"

Ai vishet dhe afrohet prane Raines, afron koken prane qafes duke thithur aromen e saj. I kap duart dhe ia largon nga syte. Syte e saj u takuan me syte e tij, donte aq shume te shijonte perseri shijen e buzeve te saj.

U afrua ngadale prane buzeve te saj, pasi pa qe ajo nuk po e kundershtonte puthiti buzet me të. Buzët e tyre u zhytën ngadalë në një puthje të butë, Raina ndjeu zemrën e saj të rrihte fuqishëm dhe frymën e tij të nxehtë në buzët e saj. Buzët e tyre u ndanë me ngadalë, duke lënë një hapësirë ajri mes tyre. Sytë e tyre qëndruan të mbyllur për një çast, përballë ndjenjave të nxehta që kishin përjetuar.

Asnjeri prej tyre nuk po fliste, por të dy ndjenin emocionet dhe tensionin që mbizotëronin tani në dhomë. Raina qëndronte e pafjalë, duke pritur të dëgjonte fjalët e tij. Ata qëndruan ashtu sic ishin, sy për sy, si dy lumenj të mbyllur që pritnin të bashkoheshin në një rrjedhë të vetme.

Një ajër i ngrohtë mbushte dhomën, ndërsa atmosfera midis tyre ishte e ngarkuar me pritje dhe emocion.

"Raina...kjo qe po bejme eshte e gabuar."

Fjala "e gabuar" rrethonte ambientin e dhomës si një flluskë e heshtur, ndërsa secili ndjeu një peshë emocionesh të mëdha në zemrën e tyre.

"E gabuar?"-flet me ne fund ajo por nje e trokitur ne dere i nderpret.

Ajo qendron pas deres.

"Baba?"

"Bir kemi gjetur vendin ku Eduardi do te transportoje armet dhe duhet te shkojme qe tani pa humbur kohe. Po nisemi para ne."

"Ne rregull baba"

Ai mbyll deren dhe kthehet nga Raina e cila u nis te flas por ai e nderpreu.

"Raina duhet te shkoj. Do ti them dikujt te te dergoj ne shtepi."

Ajo tund koken ne shenje pohimi ndersa ai shkon drejt dollapit te tij, ajo merr takat dhe del nga dhoma duke pritur per Benin ne dhomen e ndenjes.

Disa sherbetore po e shihnin me kuriozitet se kush ishte kjo vajza e re ne vile.Me siguri ndonje dashnore 2 ditorshe e shefit te tyre menduan disa.

Raina i sheh me bisht të syrit dhe nuk po ndjehej rehatshëm nga shikimet e tyre por për fat të mirë Beni erdhi.Dalin jashtë dhe ajo futet në makinë ndersa ai po urdheronte njeriun e tij që ta shoqërojë në shtëpi.