Dashuri nën rrezet e errësirës

[10]

"Eja hame tani dhe neser me vrap në shkollë"

"Je në rregull Ben?? Çfarë folëm tani?"

"Do të shkosh Rai, do i tregosh që nuk të plas fare për atë dhe atë kopilin. "

"Nuk mundem"

"Mundesh Rai mundesh"

"Rai?"

"E moj cfare ke?"

"Nuk kam gjë po zakonisht më thonë Ina"-qesh ajo.-"më pëlqen"

"Kshu të të shoh të qeshur, mos mu mërzit mua për njerez pavlerë se të rrah."

"I them babit"

"Ec moj se po ta dij babi për kë qan ti, të hap varrin"

"E doja o Ben"-thotë pas pak ajo.

"E sheh dhe kur e thua, e thua 'e doja' domethënë e doje më para tani bye bye se do më."

"Po prap..."

"Mos ta dëgjoj më."

Ajo shfryen dhe ngrihet të shkojë të flej.

"Ku ikën ti zogu vogël me barkun bosh?"

Ajo qesh nga pseudonimi që e quajti ai.

"Po shkoj të fle"

"Me barkun bosh nuk bën."

"Po ik o ma më lër rehat"

Ai qesh dhe shkon në kuzhinë.

"Eja se kam porositur pica."

"Kur porosite mor?"

"Që kur ishim atje.."

Thotë një 'aha' e mërzitur edhe shkon në kuzhinë me të.

"Pra ti jeton vetëm këtu?"-pyet ajo për të thyer atë heshtje të mërzitshme.

"Po"

"Po familja?"

Ai ndalon së ngrëni dhe më shikon, duket sikur u mërzit nga kjo pyetje.

"Më fal."

"Babi im është me babin tënd për punë jashtë."

"Po dhoma ku flejta mbrem..?"

"Ka qene e motres time"

"Aa paske moter"-them me buzeqeshje ne fytyre por ajo qe tha ai pas kesaj ma zhduku fare.

"Ka nderruar jete"

"Me vjen keq Ben."

"Nuk ka gje"

Pas kesaj nuk bera me pyetje dhe po ndjehesha ne faj qe ia kujtova motren.

"Me fal qe ta kujtova Ben."

"Nuk ka gje, nuk e dije"

Pas pak ngrihet nga tavolina dhe para se te dale kthen koken nga une.

"Nese te duhet gje me thuaj, jam ne dhomen perballe teje."

"Ne rregull, naten e mire."

"Naten"

Jashte kishte filluar nje shi i rrembyeshem dhe bubullinte shume.

Mbarova se ngreni dhe shkova ne dhome duke shpresuar mos te fikeshin dritat.

Nderrova rrobat dhe sapo zura rehati bie nje shkrepetime e madhe dhe fiken dritat. E bertitura me del instikivisht, ngrihem te vrapoj per te Beni por dera hapet dhe une perplasem me nje trup.

"Oiii fantazma"-bertas ndersa Beni me drejton driten e telefonit nga syte. Ua qenkam perplasur me të. Ula syte poshte dhe shoh qe i kisha vendosur duart ne trupin e tij te mireformuar.

"Ah kalama ah e nga shkrepetimat ke frik a?"

"Mbylleee"-i bertas teksa strukesha te ai.

"Rehat e?"-thote ai pas pak dhe une largohem nga ai e skuqur.

Shtrihem ne shtrat perseri dhe ai le telefonin ne komendine dhe niset te dale.

"O debiiil ku iken??"

"Ne shtratin tim?"

"Nuk ka shancee"

"Pse do te flej te shtrati yt a?"-me qesh ne cep te buzes.

"O pedofil dreqi rri ketu deri sa te me zer gjumi."

"Kerkon shum nga jeta ti."

"He tanii Beennn, a nuk te la babi im te kujdesesh per mua?? He tani, mos me ler ketu vetem, te vuajjj. Te luteeemmm."

"Pfff pse pranova une tu beja dadoja ktij kalamanit??"

"Pse do t bredhesh me kurva ti? Ktu do rrish me mu."

"Po ca thu moj debile, une ne gjum kjo thot do bredhesh"-tha ai duke marre nje karrige dhe ulet perballe meje duke mos mi ndare syte.

"Cfare kee??"

"Cfare po bej?"

"Pse me sheh ashtuu?"

"Po si te te shoh?"

"Mos me shih fare."

Ai mi ngul syte me keq dhe pastaj qesh.

"Nuk me besohet qe ndodhi apo ishte thjeshte nje enderr e keqe?"

"Po harroje moj, ca i kujton ata debilat."

"E ke te lehte ta thuash ti ama vetem une e di si ndjehem."

"Po c'te them o Raina ajo qe ndodhi, ndodhi. Nuk di cfare te bej, a do ti vras??"

"Jooo"-them menjehere.

"Tani mu kujtua, cfare me the ti qe s'do me puthje kurre?"-tha ai per ndryshuar teme.

"Nuk isha ne vetedije"

"Ehem,te pelqyen te pakten?"-i leviz vetullat lart e poshte ndersa une skuqem dhe futem poshte shtresave.