Dashuri nën rrezet e errësirës

[60]

"Dann ma hap deren"

Lexoi kete mesazh nga ai dhe u ngrit menjehere nga shtrati. Del nga dhoma dhe shkon te hape deren kryesore pa zhurme.

"Shpirti im tii sa me mori malli"-peshperit ai duke e puthur ne buze dhe pasi mbyllin deren shkojne ne dhomen e saj.

"Vetem 5 ore kane kaluar Aleks"-thote ajo ndersa ai e shtrengonte pas vetes.

"Mua me mori malli sa te ktheva kurrizin."-peshperit perseri ai dhe ajo qesh.

"Perse po peshperisim?"

"Hahahaha ku di une"

"Deshiron te hash?"-e pyet ajo teksa ai hoqi trikon.

"Ncc hengra nga mami"

"Ke mam ti?"-pyet ajo ndersa ai e sheh dhe qesh.

"Pse shpirt kush me solli ne jet mua, lejleku?"

"Jo mendova se...domethene epo nuk e di."-thote ajo e hutuar duke pare muskujt e tij ndersa ai qesh nga fjalet e saj.-"hmm mire, cfare do bejme?"-vazhdoi duke mos ditur cfare te thoshte pasi as ai nuk po fliste.

"Shume gjera"-tha ai me buzeqeshje djallezore ndersa ajo ul koken e skuqur.-"pershembull mund te puthemi gjithe naten une se kam problem."-shtoi duke u ulur ne shtrat dhe me pas terheq ate nga duart duke bere qe Daniela te binte mbi preherin e tij.

"Si thua te vazhdojme te shohim ate filmin qe po shihja une? Ta them une fillimin."

"Mire pra."-pranoi Aleksi dhe teksa po i tregonte per filmin u ngrit te marre laptopin. E dergoi tek filmi dhe u ul perseri ne preherin e tij. Filloi te ndjente dicka poshte vetes dhe ngeli e ngrire. U perpoq te ikte nga preheri tij por ai nuk e lejon.

"Keta filma sheh ti shpirt?"-qesh ai pasi ne film filloi nje skene e nxehte te cilen e beri te ndjehej akome me shume ne siklet.

"Nuk e dijaa"-thote ajo e turperuar dhe ngrihet nga ai duke mbyllur laptopin me te shpejte pasi aktoret po dilnin jashte kontrollit.

"Dan"-thote ai i menduar.

"Po?"

"Dua te flasim per dicka."

"Per cfare?"-pyet ajo kurioze me zemren qe i rrihte fort.

"Ato fotot dhe videot, a me tregon pak si eshte historia e tyre?"

"Cfare fotosh dhe videosh?"-pyet e hutuar.

"Ato pra qe thone qe je ti."-tha ai dhe pa qe ajo u merzit.

"Dhe ti mendon se jam une?"-pyet ajo me gjysem zeri dhe ai e mohon menjehere.

"Jo"

"A kaq larg paskan shkuar ato?"

"Mi tregoi Emi"-tregon ai dhe ajo tund koken sikur te thoshte 'aha'.

"Epo ja si eshte historia Aleks."-ulet ne shtrat.-"Ne vitin e pare nje djale tha se me kishte fiksim dhe donte tu njihnim dhe kur une nuk pranova, atij nuk i pelqeu refuzimi dhe nxorri ato fotot. Te gjithe djemte e shkolles normal i besuan atij pasi tha se fotot ishin te mijat. Pastaj u perhap ne te gjithe shkollen dhe qytetin dhe te gjithe me mendojne ashtu vajze."-perfundon ajo duke mbajtur lotet.-"me beson?"

"Sigurisht qe te besoj Daniel. Ma jep emrin e tij"-thote ai me vetulla te ngrysura ndersa ajo e sheh me nje shikim pyetes.-"ma jep pra."-ngre zerin.

"Nuk e di"

"Si nuk e di??"

"Nuk ja mbaj mend Aleks, qetesohu. Per cfare e do?"

"Do e rrah moj si per cfare e dua? Ose do e vras me mire."

"Aleks, ja e vrave, cfare do ndodh pastaj? Asgje, mendimet e njerezve per mua nuk do te ndryshojne. Ti nuk mund te vrasesh gjithe njerezit."

"Per ty i vras te gjithe"

"Une nuk dua ta besh kete gje. Me premton qe nuk do i vrasesh ata?"

"Aleks!"-thote perseri pasi ai nuk i ktheu pergjigje.

"Mire pra nuk e vras."-thote ai dhe ajo buzeqesh."Por edhe neqoftese i vras, neve nuk na prish pune."-shton me pas dhe i perfundon nje jastek pas koke.

"Nuk do vrasesh, mire?"

"Mire"

Afrohet prane saj duke e vendosur poshte vetes dhe me gishtin e madh te dores i prek lehte buzen e poshtme. Ajo po merrte fryme me veshtiresi dhe fluturat ne stomak filluan perseri te terboheshin.

"Ta ha buzen un ty, sa e mira je."-thote ai dhe puthit buzet me te sajat ndersa ajo kalon doren ne floket e tij duke e cmendur me shume.-"dreqin"-mermeriti ai pasi ndjeu perseri ereksionin.

"Cfare ka? E di qe nuk di te puth."-thote ne siklet ajo.

"Jo o shpirt e pata per gje tjeter"-tha ai duke u mbeshtetur me të qe edhe ajo ta ndjente, gje qe e beri te skuqej akoma me shume.-"oo se do te te ha fare kur me skuqesh keshtu."-qesh ai dhe e puth ne buze perseri.