Herkese merhaba Nüz ve Saru severler!
Bir önceki bölüm temennimi gerçekleştirdiğiniz için çok mutluyum❤️ Lütfen böyle devam edelim, sizin karakterleri benimsemeniz benim çok hoşuma gidiyor ve arka planda bana ilham oluyor.
Saruhan bölümünü çok sevdiniz. Ben de onun ağzından duygularını daha net okuyun diye bu bölüm biraz ondan kıstım. Beklentinizi düşürüp okumanızı istiyorum sizden ki o anlattığında daha derinden ve net hissedin çünkü bu bölüm bir tık yüzleşme şeklinde gelişti. Bir ikinci kısım daha yazacağım ondan ve detaylar daha da netleşecek.
Okuyan herkesten en azzzz 3 yorum bekliyorum.(Emojiler geçerli değildir) Oy vermeyi de unutmayın. Çalışmaya devam edelim.
Bu bölüm 1100 oy ve 1300 yorum görmeyi temenni ediyorum. (Diğer bölüm bu sayılara yakındı çok demeyin. Ama kurgumuz daha fazlasını hak etmiyor mu🫠🥺)
Yeni bölümde görüşmek üzere!
Duyurulardan ve alıntılardan haberdar olmak için,
insta:elifkaplan3watty
tw:elifkaplan3waty #zamanalevi tagiyle yorumlarınızı bekliyorum!
KEYİFLİ OKUMALAR!
"Nüzhet!"
"Nüzhet!" Parmakların alnımda ve saçlarımın arasında gezindiğini hissediyordum. Yavaşça gözlerimi açtım ve bana sevgi dolu gözlerle bakan Saruhan'ı gördüm. İnsanlar ayaktaydı ve uçağı boşaltıyorlardı.
"Geldik mi? Ne çabuk!" dediğimde güldü ve yanağımdan öptü.
"Bu kadar yorulduğunu bilmiyordum." Uçağa bindikten sonra vücudumdaki ağrılar da gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. O bir hafta iki haftalık iş yapmıştım. İşkolik olmayı sevmiyordum ama yarım kalan işler de beni rahatsız ediyordu. Biraz dinlenmek için Saruhan'a sarılmış ve başımı da omzuna yaslamıştım. Uyuduğumu şimdi fark ediyordum.
"Ben de bilmiyordum, içim uzun geçmiş. Bir de karnım çok aç."
"Yeriz birazdan." Ayağa kalktım ve vücudumu esnettim. Kıyafetlerimi çıkarıp yatağa uzanmanın hayalini kurdum. Bu yorgunluk ancak iyi bir gece uykusu ile geçerdi. El ele tutuştuk ve uçaktan indik. Şu an garip geliyordu. Buraya son gelişimde çok mutsuz ve umutsuzdum ama şimdi öyle değildi. Yanımdaki bu adam resmen beni hayata döndürüp, hayata bağlamıştı. Hayattan keyif almamı ve kendimi keşfetmemi sağlamıştı. Saruhan Candar bana hayat enerjisi üflemiş ve kendime getirmişti.
Yemekte o çok özlediğim margherita pizzadan yedim. Öyle iyi gelmişti ki mutluluk katsayım artmıştı. Yorgun olduğum için fazla oturmadık ve odamıza çıktık. Saruhan bir balayı süiti tutmuştu ve fazla lüks duruyordu. Bazen onun bu kadar zengin oluşunu kavrayamıyordum.
Yatağın üzerine rahatça oturdu ve ellerini geriye yaslayıp kıyafetlerimi çıkarmamı izledi.
"Hediyemi giydin demek?" dedi ışık saçan gözlerle.
"Evet çok şık, seksi ve inanamadığım bir şekilde rahat." Sutyenimi çıkarıp üzerine attım ve havada yakaladı.
"Aklımdan geçen milyon tane söz var ama çok yorgunsun. Ağzımı açmayacağım." Geceliğimi giydim ve kendimi yatağa attım. Başını çevirip bana baktı, sessiz kalışımı yadırgamış gibiydi.
"Dediğin gibi yorgunum, bedenim bedenine dolanmayı ve sıcaklığında mayışmayı arzuluyor."
"Hemen geliyorum." Oldukça atletik bir şekilde yataktan kalktı, gömleğini ve pantolonunu çıkarıp bir tişört ve şort giydi. Yanıma uzandı ve hemen beni kollarının arasına çekti. Huzurla başımı sert göğsüne yasladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMAN ALEVİ
RomanceYetişkin okurlar için uygundur! Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
