Yetişkin okurlar için uygundur!
Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
Açıkçası hemen bir bölüm yazmayı planlamıyordum ama kafamdaki Saru sürekli beni yaz beni yaz dediği için onu dinledim ve karşınızdayım. Diğer kısımları da anlatacağım ufaktan bir giriş bölümü ile başlamak istedim.
Okuyan herkesten en azzzz 3 yorum bekliyorum.(Emoji geçerli değildir) Oy vermeyi de unutmayın. Çalışmaya devam edelim.
Bu bölüm 1000 oy ve 1000 yorum görmeyi temenni ediyorum.
Saruhan sevgisi bunun üzerine bile çıkacaktır inanıyorum size❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SARUHAN'DAN
Hayatımda her zaman dozunda bir gerginlik olmuştu. Benim yakıtlarımdan biriydi, tamamen rahat hissetmek beni rahatsız ederdi kimi zaman. Son beş yılımı düşündüğümde gergin olmadığım bir günüm bile olmamıştı. Sonra... Nüzhet ile ortak bir hayata sahip olduk. O günden itibaren gerginliğim git gide azaldı çünkü gerginliğin ana aktörlerinden biriydi Nüzhet. Gerginlik her zaman sinirlilik hali değildir, bir tetikte olma halidir de aynı zamanda. Nüzhet'e olan duygularım beni tetikte tutuyordu, korkutuyordu, duygularımı ele vereceğimden endişe ediyordum. En azından bunu bilinçli bir şekilde yapmak istiyordum.
Nüzhet bana geldikten sonra her şey birden değişti. Çok zengindim belki ama yaşamıyordum, para beni mutlu etmiyordu, her türlü imkana sahip olmak mutluluğun ana bileşenlerinden biri sanılıyordu ama insanın parayla elde edemeyeceği şeyler de oluyordu. Nüzhet de benim için öyleydi. İnsanların duygularını satın alamazdınız. Belki zenginliğiniz ile dikkat çekebilirdiniz ama gerçek sevgiye ve aşka ulaşmak için yeterli değildi.
Aşık olduğum kadın diğer kadınlar gibi davranmadı. Zenginliğim için değil, dış görünüşüm için değil, sosyal statüm için değil, ona verdiğim minicik ilgi için beni ziyarete gelmişti. O gece onu az da olsa etkilediğimi anlamıştım. İçime doğan o huzur ve mutluluk nefesimi kesmişti. İşte yaşamak buydu. Bana verdiği o dikkat ve önemsenme ile birlikte bana içini açması gerçek Nüzhet'i anlatması, benimle dertleşmesi bir an için aslında durumumun o kadar da umutsuz olmadığını göstermişti. O gece bana cesaret vermişti. Binbir tane plan kurdurmuştu. Ertesi gün bir şeyler yapmam gerektiğini düşünmüştüm sonra da gelecekte... Adım adım ilerleyerek Nüzhet'ime kavuşabileceğime inanmaya başlamıştım. Aramızda sadece bir duvar varken benim için mümkün olmayan her türlü gelişme mümkün olabilirmiş gibi duruyordu. Çünkü Nüzhet bana gelmişti. Kendi iradesiyle, gecenin bir vakti, iki saatlik ıssız bir yolculuğu göze alarak beni görmek istemişti. Konuşmak, bugünkü duygularını anlatmak istemişti.
