Yetişkin okurlar için uygundur!
Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
Artık bir yaşımızı doldurduk ve yarım milyon okunmaya ulaştık. Zaman Alevi benim iyi ki yazmışım dediğim kurgulardan biri. Onları yazmak bana her zaman çok iyi geldi. Umarım okuduğunuz süre boyunca sizlere de iyi gelmiştir.
Bu bölüm biraz coşmanızı rica edeceğim. Son zamanlarda eskisi kadar yazamıyorum kafamı toplamakta zorlanıyorum. Bu bölümü yazmak bile çok uzun sürdü. O yüzden yanımda olduğunuzu bilmeye ihtiyacım var.
Buraya Nüz ve Saru için bir kalp alayım.
Ayrıca bu bölüm 1000 oyu ve 1000 yorumu geçelim istiyorum. Geçmişte çok sefer bunu yaptınız yine yapabilirsiniz. Sizleri seviyorum ve emeğe saygınız olduğuna inanıyorum.
Herkesten en az 5 yorum bekliyorum. Hadi size güveniyorum yapabilirsiniz.
Duyurulardan ve alıntılardan haberdar olmak için takip edin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Altımdaki sıcak bedene daha da sokuldum biraz omuzlarım üşümüştü. Çok geçmeden omuzlarımın üzerindeki ağırlığı hissedince rahatladım. Üzerim örtülmüştü ve yavaşça saçlarım okşanıyordu. Tekrar tekrar... Vücudum kuş gibi hafiflemişti, sıkıntılarım üzerimden alınmış gibiydi. Uyanmak istemiyordum, bu yatakta öylece kalmak istiyordum. Saatin kaç olduğundan haberim yoktu ama gözlerime vuran ışıktan sabah olduğunu anlayabiliyordum.
İki aydır bu huzurdan uzaktım, bu bedenden, bu yataktan... Şimdi tekrardan mutluluğun içime dolduğunu hissediyordum. Gözlerimi açtığım takdirde ne olacakları biliyordum. Saruhan büyük ihtimalle gece ne olduğunu hatırlamayacaktı. Bana bazı sorular soracaktı. Bana kırgın olduğunu biliyordum ama ona gerçekleri anlattığımda bana hak verecekti.
Kirpiklerim teninde hareket edince uyandığımı anladı, saçlarımı okşayan elleri durdu. Altımdaki vücudu bariz bir şekilde gerildi. Başımı yukarıya doğru kaldırdım. Gözlerim kırgın gümüş gözlerle buluştu. Biraz da öfkeli görünüyordu. Sorgularcasına bana baktı.
"Nüzhet burada ne işin var?" dedi sert bir tonla.
"Kollarının arasında mı ne işim var? Bilmem... Kocam olduğun için olabilir mi?" Benim alaycılığıma karşın o çok ciddiydi. Benden uzak durmaya çalışıyordu, aramıza bariyer koyuyordu.
"Boşanmak istediğin kocan." Harflere basa basa söyledi. O an gözlerimi devirmek istedim. Başımı vücudundan ayırdım ve koluma yaslayıp ona baktım.
