Herkese merhaba!
Yeni bölümle karşınızdayım.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Satır içi yorumlarınız bana ayrı güzel bir motivasyon sağlayıp yeni bölümü yazmam için hızlandıracak.
Son gelişmelerden haberdar olmak için takip edin!
insta: elifkaplan3watty
twitter: byfrodoiyimsn #zamanalevi etiketi ile düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.
Keyifli okumalar!
Gözlerimi açmamla tavanla bakışmam bir oldu. Güneş ışıkları odayı doldurmuştu ve odanın dışındaki koşuşturma seslerini duyabiliyordum. Bugün dönüş günüydü, uçağım öğleden sonraydı. Biraz daha uyuyabilirdim. Diğer tarafa doğru gülümseyerek döndüm ama bir anda gözlerim kocaman açıldı. Dün olanlar bir bir aklımdan hızla geçerken bu durumu garipsememem gerekiyordu ama garipsedim. Üzerindeki gömlek ve pantolonla kötü bir uyku deneyimi yaşadığını düşünüyordum. Ayrıca onu sıkıştırıp az alan bırakmıştım. Sığabilmek için mücadele etmiş gibi görünüyordu. Saçları her zamanki özeninden yoksundu ve dağılmıştı. Çocukken sarışın olup da şimdi saçları nasıl bu kadar koyulaşmıştı anlayamıyordum. Onu sevimli bir hale getiriyordu o zaman, şimdi tam tersi ciddiyet katıyordu.
Dün geceyi düşündüm istemsizce. Birbirimize o kadar yaklaşmamız kesinlikle içki yüzündendi. Senelerce inatlaştığınız bir adamla sırf aynı zayıf noktalara sahipsiniz diye bir anda iyi anlaşamazdınız. Ki dün nikahtan önce de pek iyi olduğumuz söylenemezdi fakat evliliği sürdürmemiz için iyi olmamız gerekiyordu.
Koca devin yanımda büzüşmüş olması beni gülümsetti. Üstüme örtüyü aldığımı da hatırlamıyordum. O örtmüş olmalıydı, ben belli ki örtüyü onun üstünden çekip alsam gerekti çünkü onun üzerinde örtü yoktu. Geceyi mağdur bir şekilde geçirmişti. Yalnız beni ufacık da olsa öptüğü bir kısım vardı ki onu pek düşünmek istemiyordum. O da benim kadar kafayı bulmuştu. Ondan olsa gerekti. Gerçi bir noktada öyle olmamız gerekiyordu. İçim sıkıntıyla kasıldı. Evet başka dertlere çözüm bulsam da çözüm de başka dertleri beraberinde getiriyor olabilirdi. Farklı bir sorumluluğum daha vardı artık. Yine de sabah yatakta tek başına uyanmamanın güzel olduğunu düşündüm.
O noktadan sonra uyuyamayacağımı anladım ve yataktan kalktım. Onun tarafına doğru giderek örtüyü üzerine örttüm. Şimdi içim daha rahattı. O uyanmadan duş alıp giyinmeliydim. Ayaklarımın ucunda yürüyerek banyoya gittim ve dağılmış makyajlı yüzümle karşılaşınca çığlık atmamak için zor tuttum kendimi. Cildim gece boyunca bana isyan etmiş olmalıydı. Hemen bakım çantama ulaşarak makyajımı sildim ve kendimi duşa attım.
Öğleden sonra ülkemizde olacaktık ve ilk gideceğimiz yer de ailelerimiz olacak gibi duruyordu. Onlara söylemek yeterince zordu bu yüzden kafamdaki planlamada bu görevi Saruhan'a verdim. Aşık rolü yapmamıza gerek yoktu. İnsanlar bizim tavrımızı bilirken zaten onları kandıramazdık. Bu bir sorun değildi. Abim ilk başta delirebilirdi ama o noktada evden kaçmayı planlıyordum. Onun sinir krizini görmemek bana daha iyi gelecekti. Saruhan ile sen benim kardeşime nasıl bakarsın konuşmasını kafamda canlandırmak zor değildi. Birden aslında ona ne kadar çok güvendiğimi fark ettim. Bana pek de açıklama şansı bırakmayarak, elimi tutup biz evlendik ve siz de bunu kabul edeceksiniz dediğini hayal ettim. Biraz kurtarıcı ve fazla alfa bir tavırdı ama kendim uğraşmamak için daha iyi bir yoldu çünkü o bu konuda benden daha rahat görünüyordu.
Duştan çıktım ve saçımda havlu üzerimde bornozumla odaya döndüm fakat beni kötü bir sürpriz karşıladı. Uyanmıştı ve yatakta düşüncelere boğulmuş bir şekilde oturuyordu. Bir an bana baktı sonra gözlerini kaçırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMAN ALEVİ
RomanceYetişkin okurlar için uygundur! Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
