Yetişkin okurlar için uygundur!
Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
twitter: elifkaplan3waty ayrıca #zamanalevi etiketiyle yorumlarınızı bekliyorum.
Keyifli okumalar!
Buraya Nüz ve Saru için bir kalp bırakabilirsiniz.
Yapay zeka Nüz ve Saru'su :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elim o kadar çok titriyordu ki telefonu elimde tutmakta zorlanıyordum. Oturdum kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Her şekilde önlem almıştık bir şey olmayacaktı. Bir şey yok, bir şey yok, bir şey yok... Doğa'yı düşünmelisin! Sakin kalmalısın Nüzhet!
Kendimi sakinleştirme çabalarım pek iyi gitmiyordu. Nefesim çok hızlıydı. Saruhan'ın telefonu çalıyordu. Tüm dikkatim gelecek o sesteydi. Saniyeler geçip giderken nefesimi tutmuştum. Telefon çaldı çaldı ama açan olmadı. Tekrar denedim, bu sefer öncekinden daha kötüydüm. Yine Saruhan cevap vermedi.
Bu sefer Efe Bey'i aradım. Birkaç çalıştan sonra telefon açıldı.
"Cahit beni aradı her şeyi biliyor!" dedim direkt. Gözyaşlarım korkunun etkisiyle yanaklarımdan süzülmeye başladı. Yerimde durmakta zorlanıyordum. Bir şeyler yapmam gerekiyordu.
"Nüzhet Hanım sakin kalmalısınız, hamilesiniz." Sesi normal değildi kesinlikle bir şeyler oluyordu.
"Saruhan'a ulaşamıyorum."
"Her şey kontrol altında o iyi, biz ulaştık," dedi ama yalan söylediğini anlamıştım sesi gerçekçi gelmiyordu. Benden bir şeyler saklıyordu.
"Eve gidiyorum." Ellerimle yüzümdeki yaşları sildim. Daha fazla burada böyle endişeyle bekleyip duramazdım.
"Hayır Nüzhet Hanım!" Telefonu kapattım. Ne olacaksa artık olmalıydı. İki aydır bir savaşın içindeydik, birbirimizden ayrı kalmak pahasına mücadele etmiştik ve şimdi planımızın artık işe yaramadığını öğrenmiştim. Kimse beni burada tutamazdı.
