Herkese merhaba Nüz ve Saru severler!
Hepinizin emeğe karşı saygılı olduğunu düşünüyorum. Lütfen saygınızı bol bol satır içi yorum yaparak ve oy vererek gösterin. Yeni bölüm sizin hızınıza bağlı olarak gelecektir.
Ayrıca artık birbirinizi suçlamayı bırakın. Ben her yapılanı görüyorum. Oy vermeyenler oy vermeyenlere kızıyor, yorum yapmayanlar yorum yapmayanlara kızıyor. Çok tuhaf olsa da her bölüm bunu görüyorum. Kişiyi yorumlarda görmüyorum mesela ama niye yorum yapmıyorsunuz diye kızıyor halbuki onun da ilk yorumu bu. Lütfen bunu yapmayalım. Kurgunun sonuna ulaşırken iyi hatırlayalım birbirimizi.
Çok yakında Tekinsiz Yamaçlar'a başlayacağım. Umarım herkesi orada da görürüm❤️
Temenni aynı 1100 oy ve 1000 yorumu görmeyi istiyorum. Siz istediğiniz takdirde yapıyorsunuz zaten bunu daha önce de gösterdiniz bana. Lütfen bu bölüm bunu gerçekleştirelim. Artık bir görünüp bir kaybolmayın her bölüm sizi göreyim.
O yüzden okuyan herkesten en azzzz 5 yorum bekliyorum.(emojiler geçerli değildir hislerinizi yazın) Oy vermeyi de unutmayın. ÇOK ÇOK ÇALIŞALIM.
Yeni bölüm beklerken diğer kurgularıma da bakabilirsin. Aşağıda profil bağlantım var oradan ulaşabilirsiniz.
Yeni bölümde görüşmek üzere!
Duyurulardan ve alıntılardan haberdar olmak için
insta:elifkaplan3watty
tw:elifkaplan3waty #zamanalevi tagiyle yorumlarınızı bekliyorum!
KEYİFLİ OKUMALAR!
Derinden gelen, bir gürültü vardı. Sanki saçlarım uçuşuyor gibiydi, gözlerim kapalı olduğu için anlayamadım. Yüzüm gerilirken beni tutan elleri fark ettim. Etrafımda hava dolaşıyordu sonra birden akım kesildi, gürültü daha da fazlalaştı.
"Buradayım Nüzhet, yanındayım, yanındayım, yanındayım." Saruhan'ın sesi endişeli olsa da beni sakinleştirmeye de çalışıyordu. Gözlerimi açmak çok zor geldi. O kadar ağırlaşmıştı ki göz kapaklarım... Sanki taşıyacağım o yükün ağırlığı vardı. Yutkundum etrafıma baktım. İlk başta anlayamadım aklım sonradan çalışmaya başladı. Bir helikopterin içindeydik.
"Ağrım var," diyebildim sadece.
"Kısa süre sonra hastanede olacağız. Korkma." Bana öyle diyordu ama kendisi çok korkuyordu. Artık benden duygularını gizleyemiyordu.
"Çok yorgunum."
"Geçecek hepsi geçecek Nüzhet. Şimdi dinlen, hadi gözlerini kapat, ben yanındayım." Beynimi kapatmam gerekiyordu, tüm düşünceler hücum ederken Saruhan haklıydı. Bunu ancak uyuyarak yapabilirdim. Öyle çok korkuyordum ki... Onun elimizden kayıp gideceği fikrini korkudan net düşünemiyordum bile. O bizimle birlikte olmalıydı, büyümeliydi, Saruhan'ın dediği gibi hareketlerini elimizle hissetmeliydik. Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.
"Nüzhet ağlama." Saruhan'ın farklı ses tonlarını her zaman sevmiştim ama şimdi öyle değildi. Onun sesi de ağlamaklıydı.
"İyiyim, iyi olacağız," dedim kendimi kandırır gibi. Gözlerimi sımsıkı kapattım her şeyden kaçmak istercesine.
***
Ellerimi bir an sıkıp gevşettim. Ağrı yok olmuştu. Kendimi çok dingin hissediyordum. Sanki tüm dertlerim bir anda silinmiş gibiydi. Hastanede olduğumu aldığım kokudan bile anlayabiliyordum. Göz ucundan etrafa baktım ve benden çok uzakta olan Saruhan ve Behram'ı gördüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMAN ALEVİ
RomanceYetişkin okurlar için uygundur! Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
