ZAMAN ALEVİ

16. Bölüm- Sorgulayan Nüzhet

 Herkese merhabalar Nüz ve Saru severler!

Bu hafta biraz ilham olarak kıt bir zamandı ama toparlanıp geldim. Onları yazmak iyi hissettirdi. Lütfen siz de okurken satır içi yorumlarınızda neler hissettiğini ve düşündüğünüzü yazın. 

400 oy ve daha fazla yorumu bu bölüm görelim. Lütfen unutmayın ❤️

Duyurulardan ve alıntılardan haberdar olmak için lütfen takip edin!

ElifKaplan3

insta: elifkaplan3watty

tw: byfrodoiyimsn  #zamanalevi tagiyle yorumlarınızı paylaşabilirsiniz.

Keyifli okumalar!

Yaklaşık yarım saattir kütüphanedeki deri koltukta oturup mantıklı bir şekilde düşünmeye çalışıyordum. Saruhan ile yaptığım tüm dernek temalı konuşmalarımızı düşündüm. Bir iki kere ilk başta göstermelik bir bağış yapmıştı çünkü başının etini yemiştim diğer zenginlerinkini yediğim gibi. Onların şaşalı dünyasına fazla adapte olamadığımdan ister istemez bağış yapmaları için ikna etmek çok yorucu ve zor olmuştu. En büyük ilk bağış da Bayanx'ten gelmişti. Adeta bir can suyu gibiydi. Aşırı istekle başladığım bir projenin daha yükselmeden çöküşe geçmeye başladığını görüp, iliklerime kadar acısını hissetmeye başlarken o muazzam bağış inancımı tazelemiş ve silkinip kendime gelmemi sağlamıştı. Şimdi ise o kişinin önceleri deli gibi atıştığım adam şimdi ise bir haftalık kocam olduğunu öğreniyordum. Güvenimim zedelenmemesi için deli gibi beynimle kavgaya tutuşmuştum. Evlendiğiniz zaman bunu açıklayabilirdi diyordu. Bu sakladığı ikinci büyük sır diyordu. Nüzhet düşün bana hak vereceksin diyordu sanki tüm bağlantılar onun elinde değilmiş gibi. Daha benden neler saklıyordu? Neden bir raf dolusu aynı kitaptan vardı? Neden kitaptaki özellikle Nüzhet ile olan kısımları ezbere biliyordu?

Sakinleşmek için yavaş ama derin bir nefes aldım. Birincisi tüm yardımları kesinlikle benim yararıma olmuştu. Onun bağışıyla yaptığımız projeler ilgi çekmiş, diğer insanları da teşvik etmiş ve bağışçı ağımız büyümüştü. Belki onun tahmin bile edemeyeceği kadar çok kadına yardım edilmiş ve destek olunmuştu. Birçok kız öğrenciye imkân sağlanmıştı ki o kızlardan biri bizzat çalışanının kızıydı.

Beni rahatsız eden onun BayanX olması değildi, bunu evlendiğimiz halde saklamasıydı. Daha önceden farklı isimlerle iş yapmanın getirilerinden söz etmişti. En başta onun gerçek kişiliğini bilseydim belki her şey daha farklı ilerleyebilirdi. Neden atıştığımızı bile anlamıyordum sadece bunun benim tarafımdan başlatılmadığını biliyordum. Bu savaşı o başlatmıştı. Sanki bir oyun gibi kendine eğlenceli bir uğraş bulmuş gibi...

Belki de konusu açılmadığı için aklına gelmemişti ya da öğrenmemi istemiyordu imajı hakkındaki fikrimin bozulmaması için. Hayır işlerini gizli yapmak istemesi de bir seçenekti. Gerçeği ancak ondan öğrenebilirdim ama öte yandan onun çıkması çimde büyük bir sevinci de barındırmıştı. Çünkü onu tanımadan sempati beslemeye başlamıştım. Bu zor arenada başaracağımı hissettirmişti, yanımda olmuştu, desteklemişti, tıpkı şimdiki Saruhan gibiydi. Ona yine çok borçlanmış gibi hissettim. Beynim tüm bağlantıları kurunca peki dedi ama yine de huzursuz eden bir tarafı da yok değildi. Artık sırlar istemiyordum çünkü benim ondan sakladığım bir şey yoktu. Bu durum devam ederse yavaş yavaş ona olan güvenim azalmaya başlayacaktı ki şu an bile ufaktan sorguluyordum.

Daha fazla burada kalmak istemedim. Ayaklarımı yere sarkıtırken bedenimin ne kadar da gerilmiş olduğunu hissettim. Güzel geçen bir günün ardından böyle bir durum yaşanmamalıydı. Aşağıya indim ve beni kendime getiren ılık bir duş aldım. Gece rutinimi uygulayıp yatağımızın içine girdim ama yokluğu o kadar çok hissediliyordu ki bir an başım onun yattığı tarafa kaydı. Garipti... Çok garipti. Şu an ona kızmak bile içimden gelmiyordu, ona kızamıyordum. Sadece yanımda olmasını beni kollarının arasına alıp sakinleştirmesini ve mantıklı bir açıklama sunmasını istiyordum. Bir haftada ona bu kadar bağlanmak korkunçtu. Onun tatlı ve destekleyici tarafı bağımlılık yapıcıydı.