Herkese merhaba Nüz ve Saru severler!
Bir önceki bölüm temennim maalesef yine dolmadı.
Hepinizin emeğe karşı saygılı olduğunu düşünüyorum. Lütfen saygınızı bol bol satır içi yorum yaparak gösterin.
Temenni aynı 1100 oy ve 1000 yorumu görmeyi istiyorum. Siz istediğiniz takdirde yapıyorsunuz zaten bunu daha önce de gösterdiniz bana. Lütfen bu bölüm bunu gerçekleştirelim.
O yüzden okuyan herkesten en azzzz 5 yorum bekliyorum.(emojiler geçerli değildir hislerinizi yazın) Oy vermeyi de unutmayın. ÇOK ÇOK ÇALIŞALIM.
Yeni bölüm beklerken diğer kurgularıma da bakabilirsin. Aşağıda profil bağlantım var oradan ulaşabilirsiniz.
Yeni bölümde görüşmek üzere!
Duyurulardan ve alıntılardan haberdar olmak için
insta:elifkaplan3watty
tw:elifkaplan3waty #zamanalevi tagiyle yorumlarınızı bekliyorum!
KEYİFLİ OKUMALAR!
Odamda otururken az önce olanları düşünüyordum. Abim beni hastaneye götürmekte ısrar etmişti ama onu zor da olsa göndermiştim. Levent Bey'i arayıp bugün hastaneye gelip gelemeyeceğimi sormuştum. O da beni araya sıkıştırabileceğini söylemişti. Şu an benim için zor olan Saruhan'ı aramaktı. Her şey mükemmel giderken birden tepetaklak olmuştu. Onun benden bir şeyler saklamasından nefret ediyordum. Tavrımı gördüğü halde halen bunu sürdürmesinden nefret ediyordum. Bilinmezlikten nefret ediyordum.
Midem halen çok kötüydü ve yatıştırmakta çok zorlanıyordum. Stresin kesinlikle bir etkisi vardı. Saruhan için dünyamdaki en önemli en değer verdiğim insan derken şimdi onu aramakta bile zorlanmama inanamıyordum. Sabah onu çok kırmıştım biliyordum. Er ya da geç konuşacaktık böyle gitmeyecekti.
Elime telefonumu aldım ve düşünmeden onu aradım. Telefon uzun uzun çaldı en son açmayacağını düşündüğüm sırada sesini duymam oturduğum yerde irkilmeme sebep oldu.
"Hastaneye gitmemiz gerekiyor," dedim sadece.
"Neden? Ne oldu?" dedi telaşlı bir sesle. Arka plandan uğultulu bir ses geliyordu. Nerede olduğunu anlayamadım ama odasında olmadığı kesindi.
"Hamile olabilirim." İstemsizce o cümleyi söylerken gözlerim kapanıp açıldı.
"Hemen geliyorum." Telefon kapandı ve ben de masama bıraktım. Arkama yaslanıp sakinleşmek istedim. Sesinden bile havaya girdiğini anlamıştım fakat ben öyle değildim. Stresten olduğunu düşünmeye başlamıştım. Adet olmuştum ve korunmasız birlikte olalı daha iki hafta olmuştu. Hemen belirti göstermeyeceğini düşünüyordum.
Çok yorgundum, ruhsal olarak iyi değildim. Korkuyordum Saruhan'ın ne yapmaya çalıştığını bilsem de, diğer bilmediğim detaylar beni çok korkutuyordu. Nasıl bir anda her şey tepetaklak olabilirdi? Saruhan neden bu kadar ketum bir adamdı? Bir şeyler saklamakta çok ustaydı ağzından laf almak çok zordu.
Kapıma vurulduğunda gözlerimi açtım ve gelen kişiye baktım. Saruhan çok kısa sürede yanıma gelmeyi başarmıştı. Masaya yaklaştığında yüzü gerildi.
"İyi misin?" dedi endişeli bir sesle. Dışarıdan nasıl göründüğümü bilmiyordum. Doğruldum ve ayağa kalkarken masadan destek aldım. Kendimi çok bitkin hissediyordum. Saruhan yanıma geldi ve koluyla destek oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMAN ALEVİ
RomanceYetişkin okurlar için uygundur! Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
