Herkese uzun bir süreden sonra merhaba!
Her şeye rağmen oturup bu bölümü yazabildiğim için kendimi tebrik ediyorum. Bir ara yazma yeteneğimin elimden uçup gittiğini falan düşünüyor hale gelmiştim. Umarım özlemişsinizdir Nüzhet ve Saruhan'ı.
Buralarda yokken 1 milyon okunmaya ulaşıp çoktan geçtik. Gönül isterdi ki eskisi gibi engelsizce direkt wattpad ikonuna basıp giriş yapabilelim. Ailelerin kontrol edemediği çocuklarının cezası bize kesildi malaesef. Bir de wattpad süreci bence hiç iyi yönetemiyor, halen elle tutulur bir açıklamaları ve görebildiğimiz bir çabaları yok. Umarımdan öteye pek bir şey de diyemiyoruz.
Lafı çok uzattım. Geri dönmemiz şerefine okuyan herkesten oy ve en az beş yorum bekliyorum. Çok özlediğinizi umuyorum.
Yeni bölümde görüşmek üzere!
Bana ulaşmak için;
insta: elifkaplan3watty, elifkaplan.ek
tw: elifkaplan3waty takip edin!
KEYİFLİ OKUMALAR!
Kocam bu işte bir numaraydı. Onun bir numara olmadığı bir iş var mıydı bilmiyordum. Her konuda usta olamazdı, bu erkek ırkı için bir tehlikeydi ama Saruhan tehlikeyi severdi. Hayatımda yediğim en güzel burrito bitmesin diye bir savaş halindeydim. Parmaklarıma bulaşan damlaları yalamamak için zor duruyordum. Isırarak yemek çok keyifliydi ama görünüşüm hakkında bir fikrim yoktu. Küçük bir kız çocuğu gibi kocamın karşısında görünmek istemezdim ya da görmeliydi her halime şahit olmalıydı.
Bir lokma daha ısırırken karşımda bana melül melül bakan Thor ile göz göze geldik. Saruhan ona koca bir tabak et yedirmişti ama halen gözü bizim burritodaydı. Geçen seferki gibi yemeğimizi kapıp götürememişti, daha dikkatli davranmıştık ve o anları anıp gülmüştük.
Dudağıma bulaşan sosları yalarken Saruhan'ın derin incelemesi altında olduğumu fark ettim. Yüzünde tatlı bir gülümseme vardı.
"Ne oldu?" dedim biraz çekinerek. Yüzümün ne halde olduğunun farkında değildim.
"Seni bu kadar iştahlı görmemiştim." Yeni halime de alışık değildi, benim de kendimi frenlemem gerekiyordu. Biraz açgözlü davranıp direkt yemeğe saldırmıştım.
"Çok lezzetli, pek bir seçeneğim kalmıyor." Tam o anda Thor beni tasdikler gibi havlayınca ikimiz de güldük.
"Kesinlikle oğlum çok haklısın." Sesimi duyunca tekrar havladı ama bu havlama yemek istediğine işaret ediyordu. Az önce fazlasıyla yediği için Saruhan onu duymazdan geldi ve tüm odağını bana verdi.
"Evlendiğimiz ilk zamanları hatırladım da neredeyse hiç yemiyordun." Öyleydi stresle doluydum ve ilk başlarda kabullenemediğim olaylar yaşanmıştı. Şimdi öyle değildi, o kadar yol katetmiştik ki geriye dönüp baktığımda ikimizle de gurur duyuyordum. Bazen kendimize hangi zorlukları aştığımızı hatırlatmamız gerekiyordu, bu var olan direncimizi arttırmaya da yardımcıydı. Şimdi hayatımızın başka bir evresine giriş yapmıştık.
"Şu an kızımla birlikte biraz fazla yemek yiyor olabiliriz, düzene oturtacağız. Bugün kendime izin verdim." Bunu sanki ona değil de kendime itiraf ediyor gibi oldum bir an. Arada kendinizi ödüllendirmeniz gerekiyordu ve ben de onu yemek olarak seçmiştim. Bir ısırık daha alırken Saruhan'ın yüzündeki gülümseme büyüdü.
"Hep böyle yesen keşke, seni iştahlı görmek beni mutlu ediyor." O da kendi burritosundan bir lokma aldı, ben ise başımı hayır dercesine salladım. Yıllardır kilom neredeyse aynıydı bazı zamanlar küçük oynamalar olabiliyordu. O halim beni mutlu etmeyecekti. Ayrıca benim sağlığım kızımın sağlığını da etkileyecekti o yüzden olması gereken kadar kilo almayı hedefliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMAN ALEVİ
Roman d'amourYetişkin okurlar için uygundur! Nüzhet Yalıyar, başarılı bir iş kadınıdır. Hayattan tek bir isteği kalmıştır ama o istek onun için imkansız gibi görünmeye başlamıştır. Yanıbaşında duran, tanıdığını sandığı ama aslında tanımadığı, abisinin yakın arka...
