Chapter (112)
ငါ့ကိုလည်းတစ်ချက်ထိ (ဒုတိယပိုင်း)
"ဟင်?"
လုရွှမ် အံ့အားသင့်သွားသည်။
လင်ရှောင်းရှောင်းလည်း ထိတ်လန့်သွား၏။
ဒါက ဘယ်လို အခြေအနေကြီးလဲ? ဘယ်လိုလုပ် သူ့လက်က သူမရင်ဘတ်ပေါ် ရောက်နေတာလဲ?
လုရွှမ် မတုံ့ပြန်နိုင်ခင်မှာ မင်းသမီးလော့ရုံ၏ မျက်လုံးထဲတွင် စူးစူးရဲရဲ အလင်းတန်းများ တောက်ပလာကာ။
"နင်လည်း ငါ့ကိုထိမိသွားပြီ....ကျင့်ကြံတဲ့ နည်းလမ်းကိုပြောပြဖို့ သဘောတူသင့်တယ် မဟုတ်လား?"
"အဟွတ်.....အဟွတ်...."
ထိုမှသာ လုရွှမ်သည် သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို နားလည်ပြီး တံတွေးနှင့် သီးလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ဒီကောင်မလေးရဲ့ အတွေးက ထူးဆန်းလွန်းတယ်
လန်ရော့ရှင်းအပေါ် တိုက်ပွဲအတွင်းမှာ မရည်ရွယ်ဘဲ လုပ်ခဲ့တာအတွက် တစ်ဖက်ကို အကြွေးတင်တယ်လို့ ခံစားမိတာကြောင့် သဘောတူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ လေ့ကျင့်ရေး နည်းလမ်းကို သင်ယူဖို့အတွက် သူမဟာ တိုက်ရိုက်စတင်လိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ဘူး။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ?..လက်မခံဘူးလား..ဒါဆို တခြားသူတွေကို ပြောပြလိုက်မယ်..ရှင်ကျွန်မကို ထိပြီးတော့ တာဝန်မယူဘူးလို့.."
မင်းသမီးလော့ရုံက ပြော၏။
ဒါကိုကြားတော့ လင်ရှောင်းရှောင်းမှာ တစ်ဖက်က ပြိုလဲလုနီးပါးပင်။
သူမ၏ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းသည် ထူးဆန်းပြီး သူ့ထက် အမြဲပိုထက်သော စိတ်ကူးများ ရှိနေသည်ကို သူမ မသိခဲ့ပါက လုံးဝ ရူးသွားပေလိမ့်မည်။
ယောက်ျားတွေဟာ မိန်းမတွေကို ရှုံးပြီးရင် သတင်း မပေါက်ကြားရဲကြဘူး ဆိုပေမယ့် သူမကတော့ ကောင်းပေ၏။ ဒီလိုကြီးနဲ့ ခြိမ်းခြောက်လိုက်တယ်။ ဒါက ကိုယ့်ကိုကိုယ် စော်ကားတာမဟုတ်ဘူးလား။
ဒါက တကယ် အလုပ်ဖြစ်ရဲ့လား?
"ကောင်းပြီ ငါမင်းကို ကတိပေးတယ်!"
