Chapter (29) Arc 2
ခြံဝန်း
"သွားကြရအောင်!"
တစ်ဖက်လူက သူ့အမှားကို ဝန်ခံသွားတာကို မြင်တော့ လုရွှမ် ထိုအရာကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းပြီး ဟန်ရွှယ်ကို ပြောလိုက်သည်။
ဟန်ရွှယ်ဟာလည်း မူလက ဒီကျောင်းသားသစ်လေး များထဲတွင် ပါရမီရှင် ဘယ်လောက်များ ပါလာမလဲ သိချင်တာကြောင့် ဆင်းလာခဲ့ပေမယ့် ချင်ဟွာကိုတွေ့တာနဲ့ စိတ်မဝင်စားတော့ဘဲ ခေါင်းညိတ်ကာ လေထဲမှာ ပျံဝဲနေတဲ့ လင်းယုန်နီ၏ ကျောပေါ်ကို ချက်ချင်း ခုန်တက်သွားလေ၏။
လင်းယုန်ငှက်၏ ကျောသည် ကြီးမားသည်မဟုတ်။ ၎င်းတို့နှစ်ဦးသည် ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင် မရှင်းလင်းသော ဆက်ဆံရေးတစ်ခုဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ထားသကဲ့သို့ ယင်းပေါ်တွင် အတူထိုင်နေကြသည်။
"စိတ်ပျက်စရာပဲ! စိတ်ပျက်စရာပဲ....ငါသေချာပေါက် မင်းကိုသတ်ပစ်မယ်!"
လင်းယုန်ငှက် ပျံဝဲသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး နောက်တွင် ချင်ဟွာသည် လက်သီးများကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ နှလုံးသားထဲတွင် ဟိန်းဟောက်လိုက်သည်။
သူက နည်းနည်းတော့ ခပ်ညံ့ညံ့ ဆိုပေမယ့် မတုံးပါဘူး။ လူငယ်ရဲ့ ပြိုင်ဘက် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သူသိတယ်။ အခုနက စကားကသာ နည်းနည်း အားကောင်းသွားရင် ပြိုင်ဘက်က ကျိန်းသေပေါက် တိုက်ခိုက်လိမ့်မယ်။
အဲဒီလိုဆိုရင် လူတွေအများကြီး ရှေ့မှာ ပိုရှက်စရာ ကောင်းသွားမယ်။ လောလောဆယ်မှာ သူ့ကိုသတ်ဖို့ မျိုးနွယ်စုထဲက ကျွမ်းကျင်သူတွေကို စေလွှတ်ဖို့ အခွင့်အရေး ရှာရလိမ့်မည်။
သူသေသွားရင် သူ့ကိုမိမိ တောင်းပန်ခဲ့ကြောင်း ဘယ်သူက မှတ်မိနိုင်မှာလဲ။
"သွားမယ်!"
ချင်ဟွာသည် သူ့စိတ်ထဲတွင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဟိန်းဟောက်နေကာ လူအုပ်ထဲမှ ထွက်သွားလေသည်။
ဒီလူကို ဒီလိုရှုံးသွားမှတော့ ဒီမှာရပ်နေစရာ မျက်နှာမရှိတော့ဘူး။
"သခင်လေးချင်ဟွာ...."
သူထွက်သွားတာကို မြင်တော့ ဆူးယာလည်း ရှေ့ကို ပြေးသွားပြီး စိုးရိမ်တကြီး အော်လိုက်၏။
