Chapter (133)
လူအိုသုံးယောက်နဲ့တိုက်ခြင်း (ဒုတိယပိုင်း)
"ငါ့ကို အနားမကပ်စေနဲ့?? မင်းတို့ မလုပ်နိုင်ပါဘူး!"
လုရွှမ်က ရယ်ရင်း ရပ်လိုက်သည်။
သူ့ရဲ့ပစ်မှတ်က အခုနက အကြီးအကဲ သုံးယောက်ကို မဟုတ်ဘဲ ခန်းမအလယ်မှ ထူထဲတဲ့ ကျောက်စာတိုင်ကြီး တစ်ခုကိုပဲ ဖြစ်သည်။
ထိုကျောက်စာတိုင်သည် ဆယ်မီတာကျော်မြင့်ပြီး လူနှစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ထားနိုင်သည်အထိ ထူထပ်သည်။
"ဖျက်!"
ဟိန်းဟောက်သံနှင့်အတူ လုရွှမ် ၎င်းကို လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်သည်။
ဗုန်း!
ပြင်းထန်သော အင်အားအောက်တွင် ကျောက်စာတိုင်ကို ကျိုးသွားကာ ဘေးတိုက် လဲကျသွားခဲ့သည်။ မရေမတွက်နိုင်သော အပျက်အစီးများနှင့် ကြွေပြားများ ကောင်းကင်မှ ပြိုကျလာကာ လူတိုင်းအား ထိတ်လန့်တကြား နောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်း ဆုတ်သွားကြသည်။
"သွား!"
ကျောက်စာတိုင်သည် မြေပေါ်သို့ မပြိုကျမီတွင် လုရွှမ်သည် ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းဖြင့် ပြေးသွားပြီး နောက်လက်ဖဝါးဖြင့် ထပ်ရိုက်လိုက်သည်။
ဤလက်ဖဝါး စွမ်းအားသည် ပြင်းထန်သော်လည်း ကျောက်စာတိုင်သည် မပြိုကွဲဘဲ ထိုအစား လက်ဖဝါး၏ အကူအညီဖြင့် သူ၏အရှိန်ကို အရှိန်မြှင့်ကာ အကြီးအကဲ သုံးဦးအနက် အအားနည်းဆုံး ဖြစ်သော အကြီးအကဲဝမ်ဆီသို့ တိုက်ရိုက် ဦးတည်သွားသည်။
"ဘာ?"
ထိုအရာကို မြင်လိုက်ရတော့ အကြီးအကဲဝမ်က နောက်ပြန်ဆုတ်သွားပြီး သူ့မျက်နှာကလည်း ထိတ်လန့်တကြားဖြင့် စိုးရိမ်ပူပန်သွားသည်။
ဤကျောက်စာတိုင်သည် ထောင်သောင်းချီသော အလေးချိန်ရှိကာ တိုက်မိပြီးသည်နှင့် အတုတံဆိပ်နယ်ပယ်မှ သန်မာသောသူများပင်လျှင် အမဲသားမုန့်လုံး အဖြစ်သို့ ကွဲသွားပေလိမ့်မည်။
သူအစွမ်းထက်သော အရာသည် ရုပ်ခန္ဓာမဟုတ်ဘဲ စစ်မှန်သော ဝိညာဥ်စွမ်းအင်၏ စွမ်းအားသာ ဖြစ်သည်။
