Chapter (22) Arc 2
တစ္ဆေအစောင့်
သူ့မျက်စိရှေ့တွင် ပေါ်လာသည့်အရာမှာ နီမြန်းသော မီးပုံးတစ်ခုဖြစ်ပြီး ၎င်းပေါ်တွင် ခြယ်သထားသည်မှာ သရဲတစ္ဆေ တစ်ကောင်၏ ပုံရိပ်ဖြစ်သည်။
မှိန်ဖျော့ဖျော့ အလင်းရောင်အောက်တွင် မီးပုံးများသည် လေနှင့်အတူ ကခုန်နေပြီး သရဲတစ္ဆေများသည် မြေပြင်ပေါ်၌ အလင်းရောင်ဖြတ်၍ မသိမသာ ရောင်ပြန်ဟပ်ကာ လူကို အုံ့မှိုင်းစေသည့် ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေသည်။
"အဖိုး....ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
အနောက်ကနေ ထွက်လာတဲ့ ဟန်ရွှယ်က သူ့အဖိုးရဲ့ အသွင်အပြင်ကို မြင်လိုက်တာနဲ့ သံသယနဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး.... အဘိုးက ဒီအတိုင်း အရမ်းပျော်နေတာ!"
အသက်ရှုထုတ်လိုက်ရင်း ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန် ငြိမ်သက်သွားပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် သူ့မျက်နှာက နီရဲနေသေးသည်။
"ပျော်တယ်? ဘာတွေပျော်နေတာလဲ?"
"တချို့အရာတွေက မင်းအခုသိဖို့ အရည်အချင်း မပြည့်မီသေးဘူး.... မမေးနဲ့!" ကျောင်းအုပ်ကြီး
ဟန်က သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး တစ်စုံတစ်ခုကို ရုတ်တရက် သတိရသွားမှ
"ဒါဖြင့် သမီးအဖိုးအတွက် အရင်တစ်ခါက ဝယ်ထားတဲ့ အင်္ကျီဘယ်မှာလဲ? အဲဒါကိုယူလာခဲ့ !"
"အင်္ကျီ? အဲဒီဝတ်စုံက အရမ်းဆန်းကြယ်ပြီး အဖိုးရဲ့ အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူးလို့ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား" ဟန်ရွှယ် မျက်တောင်ခတ်လိုက်သည်။
သူမအဖိုးအတွက် အရင်တစ်ခေါက်က ဝယ်ထားတဲ့ အင်္ကျီက အရမ်းလှပေမယ့် ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန်က မဝတ်ချင်ချေ။ ဒီနေ့ဘာလို့ ရုတ်တရက် ဝတ်ချင်လာရတာလဲ?
"သွားလေ!" ကျောင်းအုပ်ကြီးဟန်က သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။
အဘိုးဖြစ်သူ၏ လေးနက်သော အမူအရာကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ သူ မဖြေချင်သလို ဖြစ်နေတာမို့ နောက်ထပ်မေးခွန်းများ မေးရန်မှာ အသုံးမဝင်ကြောင်း ဟန်ရွှယ် သိလိုက်သောကြောင့် သူမအခန်းထဲမှ ချက်ချင်း ထွက်သွားခဲ့သည်။
