Chapter (31)
အကြံဉာဏ်ပေးခြင်း
"ဝမ်ချောင် အရိုက်ခံလိုက်ရတာလား?"
"ဒါ.....ဒါ....."
"ငါအမြင် မမှားဘူးမလား?"
လုရွှမ်ကို သင်ခန်းစာပေးမယ်ဆိုပြီး ဟစ်ကြွေးခဲ့တဲ့ ဝမ်ချောင်တစ်ယောက် မျက်နှာကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အရိုက်ခံထားရတာကြောင့် အင်မတန် ကြည့်ရဆိုးနေသည်။
ရပ်ကြည့်နေသူများမှာလည်း ကိုယ့်မျက်လုံးကို မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေကြသည်။
စောစောက အဖြစ်အပျက်က မြန်ဆန်လွန်းလို့ အသက်၃ချက်တောင် မရှူလိုက်ရသလိုပဲ။ အစကတော့ သင်ခန်းစာ နည်းနည်းပေးလိုက်တာနဲ့ ထိုကောင်လေး အရှုံးပေးပြီး နာခံမှုရှိလာမယ်လို့ ထင်ထားတာ။
အဲဒီလို ပြောင်းပြန်ဖြစ်တာမျိုးတော့ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး။ အဆင့်မြင့် ကျောင်းသားက မြေကြီးပေါ်မှာ လဲနေပြီး အောက်တန်း ကျောင်းသားက လုံးဝဒဏ်ရာ မရသွားဘူးလေ။
"ဒါက သူ့ရဲ့ ခွန်အားအစစ်လား?"
တစ်ဖက်တွင် စကားပြောလာသူသည် လန်ရော့ရှင်း ဖြစ်ပြီး သူမ၏ နုနယ်သော ခန္ဓာကိုယ်သည် တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေကာ မျက်နှာသည်လည်း ဖျော့တော့နေ၏။
လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်က ကောင်လေးနဲ့ သူမ ရန်ဖြစ်တုန်း ဒီနည်းလမ်းကို အသုံးပြုခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမ ရှက်နေရုံတင်မကဘဲ အခုတောင် မထနိုင်ဘဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေရဆဲ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်တယ်လို့ တွေးမိသည်။
"သူကငါ့ကို မိန်းကလေးတစ်ယောက်လို့ မြင်ပြီး အဲဒီလို မတိုက်ခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်တယ်...."
ရင်ဘတ်ကို မတိုက်ခိုက်ဘဲ တခြားနေရာတွေကို တိုက်ခိုက်ခဲ့ရင် ဒီဝမ်ချောင်ထက် ပိုဆိုးသွားလိမ့်မည်။ သေချာပြောရရင် သူမ 'အရှက်မရှိတဲ့ ကောင်'လို့ ပြောခဲ့တဲ့သူက သူမအပေါ် သက်ညှာခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်သည်။
"ကံကောင်းတာက ငါ့မှာ ရင်သားရှိနေလို့ပေါ့ မဟုတ်ရင်..."
ထိုအခိုက်အတန့်တွင် တုန်ယင်နေသော လန်ရော့ရှင်းသည် တစ်ဖက်လူက သူ့အပေါ် "ရိုင်းစိုင်း" နေခြင်းကို ဝမ်းသာမိသည်။ "ရိုင်းစိုင်း" သည်က ကြည့်ကောင်းတဲ့ အရာတော့ မဟုတ်ပေ။
