Chapter (135)
နောက်ပိုင်း၏ ကျင့်ကြံရေးလမ်းကြောင်း
"အပိုစကားတွေ မပြောချင်နဲ့... မင်းမှာ အသက်ရှင်နိုင်တဲ့ အခွင့်အရေး အရမ်းနည်းတယ်!"
တစ်ဖက်လူ၏ ခြေဖဝါးအရိုးများကို နင်းလိုက်ရင်း လုရွှမ်သည် အသေးအဖွဲ့ အရာတစ်ခုကို လုပ်လိုက်သကဲ့သို့ တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။
“ငါ…ငါ…” ဒုကျောင်းအုပ်ချန်သည် ကြောက်ရွံ့မှုအပြည့်ဖြင့် တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
နောက်ဆုံးတွင် သူသည် မည်သို့သော မကောင်းဆိုးဝါးမျိုးနှင့် ရောနှောမိသည်ကို သိသွားသည်။
"သူဘယ်သူလဲဆိုတာ ငါတကယ် မသိပါဘူး....သူ့ဘာသာ ငါ့ကိုလာရှာတာ...ပြောတာတော့ သူက တုယန် နဲ့ လျိုချွမ်းကို သတ်လိုက်တာတဲ့..."
သူ့သွားတွေ အံကြိတ်ပြီး ဒုကျောင်းအုပ်ချန်ဟာ အဲဒီလူလတ်ပိုင်းကို ဘယ်လိုတွေ့ဆုံပြီး ဘယ်လို သဘောတူခဲ့သလဲ ဆိုတာကို အသေးစိတ် ရှင်းပြလိုက်သည်။
"တုယန်နဲ့ လျိုချွမ်းကို သူသတ်လိုက်တာကိုး?"
သူပြောပြီးတာနဲ့ လုရွှမ်က သူလိမ်နေတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။
ဒီရက်ပိုင်းထဲ သူနှင့် ဥပဒေအဖွဲ့ကြား ပဋိပက္ခကို အားပေးကူညီရန် နောက်ကွယ်တွင် လက်မည်းတစ်လက် ရှိနေသည်ဟု သူအမြဲတမ်း ခံစားခဲ့ရပြီး ယခုတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်ပုံရသည်။
အဲဒီလူက ဘယ်သူများလဲ?
ဒုကျောင်းအုပ်ချန်ရဲ့ ပြောစကားအရ ဒီလူဟာ အနည်းဆုံး အဆင့်၈ ဆေးလုံးတွေကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ထုတ်ပေးလိုက်သူ ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူသည် ဂိုဏ်းဆရာနယ်ပယ်က လူတစ်ယောက်ကို သွားမရှုပ်ဖူးတာ သေချာပေ၏။
ပြီးတော့ အဲဒီအဆင့်မြင့်တဲ့လူက ဘာလို့ ကိုယ်တိုင် မလှုပ်ရှားတာလဲ?
နားထောင်လေ ပိုရှုပ်လေပဲ။
ခြေဖဝါးကို နင်းချလိုက်သောအခါ ဒုကျောင်းအုပ်ချန် ဦးခေါင်းထဲမှ ဦးနှောက်များ ထွက်လာပြီး ပွဲချင်းပြီး သေဆုံးသွားလေသည်။
