Chapter (50)
ငါသူနဲ့ ကောင်းကောင်း ကစားပေးရမယ်
ဖန်းရှစ် မုရှန့်အစီအရင် အပြင်ဘက်တွင်။
လှပသော မိန်းကလေး နှစ်ယောက် အရှေ့တွင် ရပ်နေပုံက မရေမတွက်နိုင်သော လူအများ၏ အာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့သည်။
"လော့ရုံ ဒီနေ့ အဲဒီလူ ထပ်လာမယ်လို့ ထင်လား?"
သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က အရပ်ရှည်ရှည် သွယ်လျပြီး သူမက နောက်တစ်ယောက်ကို သံသယစိတ်နဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။
"ဒါပေါ့ မုရှန့်အစီအရင်ထဲမှာ လေ့ကျင့်တယ်ဆိုတာ ဇွဲရှိဖို့ လိုအပ်တယ် ခွန်အားကို အပြည့်အဝ အားထုတ်ဖို့အတွက် အနည်းဆုံး ဆယ်ရက်လောက် အချိန်ယူရမယ်... အဲဒီကောင်လေးက ဆဌမမြောက် နေရာကို ၂၇ မိနစ်အထိ ကြာနိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အရမ်းကြီး သန်မာလောက်တယ် ဒီလိုလူက ဘယ်လိုလုပ် အရှုံးပေးပြီး ဆက်မလုပ်နိုင်မှာလဲ?"
လော့ရုံဟုခေါ်သော မိန်းကလေးသည် ထိုလူထပ်လာမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပုံပေါ်သည်။
သူတို့ကတော့ မင်းသမီးလော့ရုံ နှင့် လင်ရှောင်းရှောင်းပင် ဖြစ်သည်။
မနေ့က ခြောက်ခန်းမြောက်မှာ ၂၇ မိနစ်ကြာနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလို့ မရဘူးလေ။ အဲဒီပါရမီရှင်က ဘယ်သူလဲ? ခန္ဓာကိုယ် ကြံ့ခိုင်အောင် ဘယ်လိုကျင့်ထားသလဲ သိချင်သည်။
ဒါကြောင့် မိုးလင်းတာနဲ့ ပြေးချလာပြီး အခန်းတံခါးဝမှာ စောင့်နေလိုက်သည်။
ထိုလူ ဆက်ပြီး လေ့ကျင့်နေသရွေ့ မုရှန့်အစီအရင် ဖွဲ့စည်းပုံထဲကို ထပ်ဝင်မှာ သေချာသည်။ သူဘယ်သူလဲဆိုတာ မသိရသေးမချင်း ထိုင်စောင့်တာ အကောင်းဆုံးပဲ။
သူ့ကိုဘာလို့ အထဲကိုဝင်ပြီး မစောင့်တာလဲ? လော့ရုံက မင်းသမီးလေး ဖြစ်နေရင်တောင် ပိုက်ဆံအများကြီး သုံးစရာ မရှိဘူးလေ။
"ဒါပေမယ့် ... သူ့ကိုတွေ့တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ? ခြောက်ခန်းထဲမှာ ၂၇ မိနစ်လောက် နေနိုင်တာ သူ့အစွမ်းက ငါတို့ထက် မပျော့ဘူးဆိုတာ သေချာတယ် နင်သူ့ကို ကျင့်ကြံခြင်းရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို သင်ပေးချင်တယ် ဆိုရင်တော့ မပြောတတ်ဘူး"
