Chapter (28)
နင်က တကယ်မျက်စိကန်းနေတာပဲ
"နင်....."
ဆူးယာသည် အလောင်းအစား ဆုံးရှုံးသွားသောကြောင့် ဒေါသထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ ယခင်က သူမအား အမြဲနာခံခဲ့သော ကောင်လေးမှ သူမအား ထွက်သွားရန် ပြောနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့ ဒေါသက သူမမျက်နှာကို နီရဲလာစေ၏။
"ချန်ဖုန်းကို အနိုင်ယူလိုက်တာနဲ့ မာနကြီးနေတာလား? ဒါကသေးငယ်တဲ့ နေရာလေးက ရွှေတံဆိပ်နေရာလေးပဲ! အဆင့်မြင့်နေရာနဲ့ ဝေးပါသေးတယ်! ကမ္ဘာကို မမြင်ဖူးရင် မမြင်ဖူးဘူးပေါ့ ဘာတွေ မာနထောင်လွှားနေတာလဲ!!"
ထိုစကားထွက်လာသောအခါ ဆူးယာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်သွားသည်။
"ငါလောင်းကြေးက အခုပဲ ရှုံးသွားပြီ...ငါ လောင်းကြေးကို ဝန်ခံဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်.... ဟုတ်ပြီ... အခု ငါ မျက်စိကန်းနေတယ်၊ မျက်လုံးလည်း မရှိဘူး ဘယ်လိုလဲ? ပျော်သွားပြီလား? နင့်ကို ရှုံးသွားလို့သာ ပြောရတာ ငါ့ကိုဝန်ခံခိုင်းမယ် ဆိုရင်တော့ အဝေးကြီး လိုသေးတယ်!"
မထင်မှတ်ပဲ 'ဖယ်ပေး' ဟုသာ ပြောမိသော်လည်း တစ်ဖက်လူက မိုက်မဲစွာ အများကြီး ပြောလာသဖြင့် လုရွှမ်၏ မျက်လုံးများထဲ ထူးဆန်းသွားကာ ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
"ဦးနှောက်မှာ ပြဿနာရှိနေတာကိုး"
စကားပြီးသောအခါတွင် သူက တစ်ဖက်လူကို လျစ်လျူရှုကာ လှည့်ထွက်သွားပြီး လူတိုင်း၏အမြင်မှ ခဏအတွင်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
သူ့အတွက် အရေးအကြီးဆုံးက ကျင့်ကြံဖို့ဖြစ်ပြီး ဦးနှောက်ပြဿနာရှိတဲ့ ကလေးမလေးနဲ့ ငြင်းခုံဖို့ အချိန်မရှိပါ။
ထင်ရှားသည်စွာဖြင့် ဆူးယာ၏ ထူးဆန်းသော အမူအကျင့်ကို သူ "အရူး" ဟု သတ်မှတ်ခဲ့သည်။
"နင်.." ဆူးယာ ဒေါသနဲ့အတူ ရူးတော့မတတ်။
သူမသည် တစ်ဖက်လူ၏ မျက်လုံးထဲက အဓိပ္ပါယ်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ စိတ်ဆိုးတာ သို့မဟုတ် စိတ်မချမ်းသာတာ မဟုတ်ဘဲ လျစ်လျူရှုလိုက်ခြင်းသာ။
လုံးဝကို လျစ်လျူရှုသွားတာ။
သူမက ဘယ်သူလဲ? အရည်အချင်း မြင့်မားပြီး မရေမတွက်နိုင်သော လူများ၏ လိုက်လံပိုးပန်းမှုကို ခံရသော ပန်းတစ်ပွင့် ဖြစ်သည်။ အရင်က သူမအတွက် ထိုသူ အရာအားလုံးကို လုပ်ဆောင် ပေးခဲ့ဖူးသည်။
