Ms. Disaster and Mr. Troublemaker

The One I Love

May mga nakatadhana talaga sa mga taong mahal nila habang ang iba naman ay sa taong mahal sila. Its your heart who will decide for its own destiny.

----------------------------------------------------

Chapter 47

Saphie's POV

Hanggang ngayon hinihingal pa rin ako. I.. I can't believe what just happened! Parang sa isang iglap biglang bumalik sakin ang ala-ala ko with my family. Akala ko wala na.

"Eto oh."

Wala sa sarili kong inabot ang binibigay niya saking softdrinks-in-can. Naloloka na talaga ako. I thought where going to die. Well, almost. Thanks Lord and I'm still alive!

"Akin na nga."

Kinuha niya sakin yung lata tsaka yun binuksan at inabot sakin.

"I really thought we're going to die."

I said habang nakatulala. That? That was an experienced I don't want to remember!

"Hey, it's okay. We're alive, right?"

Unbelievable! Tinignan ko siya ng hindi makapaniwala.

"Bakit ka ba ganyan ha?! Bakit parang normal lang sayo ang lahat?! We almost die in a car accident! Paano kung hindi mo naliko yung sasakyan?! Edi nasa loob tayo ngayon nun at duguan?!"

Nilagok ko ng isang inuman lang yung softdrinks. Grabe talaga! How can he do that?! May ilang tao na rin na napapatingin samin pero wala akong pakielam. Sino nga ba ang hindi mapapatingin sa isang babaeng sumisigaw sa kasama niyang lalake habang nakaupo sa gilid ng kalsada?!

"Saphie, relax. I'm sorry. Muntik ka ng mapahamak dahil sakin. Muntik na namang may mamatay dahil sakin."

Napatingin ulit ako sa kanya.

"Hindi naman yun yung pino-point ko, Daniele! I don't care if I'll die! Naiinis ako kasi muntik mo ng ipahamak ang sarili mo! Paano kung..kung may nangyari nga ha?! Paano kung nabangga ka?! Hindi ka kasi nag-iisip eh!"

"Saphie, why are you saying that? Nakalimutan mo na bang nasa loob ka rin ng kotse kanina ha? Kung naaksidente ako, maaksidente ka rin. Bakit ako lang ang inaalala mo? I almost kill you."

"No, Daniele. Kung papatayin mo man ako, hindi yun dahil sa isang car accident. Mamatay ako sa lungkot pag nagkataong napahamak ka dun! Sa tingin mo, pag nakaligtas ako magiging okay ako ha? You'll just make my life miserable! Kasi wala ka!"

Hingal na hingal ako nang matapos ko yung sabihin. Yung tipong parang nailabas ko lahat ng nasa puso ko.

"M-muntik ka ng malahamak pero ako pa rin ang iniisip ko. Yung mga tao kayang napahamak ko..ganyan din?"

I can see hurt in his eyes. I think I hit something. Halos mawala na sa isip ko na may pinagdadaanan nga pala ang lalaking 'toh. Pinatong ko ang kamay ko sa balikat niya kaya napatingin siya sakin.

"If you're talking about your father and your biological mother, my answer is absolutely. They love you so much that they are willing to sacrifice their own life just for you."

Napangiti naman siya at agad pinunasan ang mga mata niya.

"Thank you."

I smiled and hugged him. Niyakap na rin niya ko. Ang dami kong nalaman about him but nothing can change my feelings for him. I still love him no matter what.

---

Sinara ko na ang pinto ng sasakyan niya tsaka ko tinignan ang screen ng phone ko. 7:00 am. Early as always. Pag ito talaga ang kasama ko hindi ako nale-late.